Szkolenia z prowadzenia prezentacji – rodzaje komunikacji

Szkolenia z prowadzenia prezentacji, to nauka komunikacji z odbiorcami, co więcej to nauka dialogu, choć trzeba przyznać, że mającego specyficzną formę. Wprowadzenie do tego wpisu zacznijmy od definicji.

Wyraz „komunikacja” pochodzi od łacińskiego czasownika communicare,(„być w relacji, w związku, udzielić komuś wiadomości, naradzać się”), oraz od rzeczownika communio („wspólność, poczucie łączności”). W XVI w. słowo to zyskało drugie znaczenie – jest rozumiane jako „transmisja”, „przekaz”.

Nie jest to tylko sposób przekazywania danych i informacji. Jest to mechanizm, dzięki któremu stosunki międzyludzkie rozwijają się. Komunikacja odbywa się między pojedynczym osobami lub między grupami i instytucjami. Najprościej rzecz ujmując, komunikacja to nadawanie sensu słowom.

Cel komunikacji interpersonalnej

Jej celem jest wymiana myśli, dzielenie się wiedzą, informacjami i ideami. Komunikacja zachodzi na różnych poziomach i ten sam komunikat skierowany do kilku osób nie jest przez nie tak samo odbierany.

Komunikacja interpersonalna zakłada wymianę werbalnych i niewerbalnych sygnałów (symboli) w celu osiągnięcia lepszego poziomu współdziałania. Jest psychologicznym procesem, dzięki któremu jednostka przekazuje i otrzymuje informacje podczas kontaktów z innymi. Mową, mimiką, pantomimiką i intonacją głosu przekazujemy sobie określone informacje.

Jest to proces dynamiczny, który przebiega w środowisku społecznym – polega nie tylko na mówieniu, ale też na przyjmowaniu, rozumieniu oraz interpretowaniu. Jest pełen symboli – znaków, które muszą być wspólne dla grupy, która chce się ze sobą porozumiewać. Szkolenia z prowadzenia prezentacji, pomagają zrozumieć i wykorzystać te symbole.

Szkolenia z prowadzenia prezentacji – jak się komunikujemy?

Komunikujemy się: mówiąc, słuchając, czytając, pisząc, gestykulując czy wykorzystując mimikę twarzy albo nasz wygląd. W każdej sekundzie, czy tego chcemy, czy nie, czy jesteśmy tego świadomi, czy też nie, wysyłamy do świata komunikaty.

Rodzaje komunikacji i ich istota

• Komunikacja werbalna – 7%
• Parajęzykowa – 38%
• Niewerbalna – 55%

 

Taka proporcja odnosi się głównie do sytuacji, w których komunikat jest niespójny. Wtedy duże znaczenie ma mowa ciała. Psycholog Albert Mehrabian badał zależności komunikacji werbalnej i niewerbalnej w kontekście komunikacji postaw i uczuć. Jego teorii, mimo że często tak się dzieje, nie można więc przenosić na inne sytuacje np. komunikację faktów czy danych. Istotne jest jednak samo zwrócenie uwagi na siłę komunikatów niewerbalnych. Mehrabian przeprowadził też eksperyment, w którym analizowano komunikację postawy uległości i dominacji (Mehrabian, 1970). Eksperyment doprowadził do wniosku, iż komunikacja kanałem niewerbalnym jest ok. 4,3 raza skuteczniejsza niż werbalna. Mimo różnych informacji dotyczących tego badania jakie można znaleźć w sieci, jest ono bardzo przydatne. Sporo późniejszych eksperymentów prowadziło do podobnych wniosków. Pokazują one siłę wpływu poszczególnych poziomów komunikacji. Przygotowując szkolenia z prowadzenia prezentacji, staram się wykorzystywać różne dostępne badania.

Komunikacja werbalna

Szkolenia z prowadzenia prezentacji to umiejętność przekazania swoich myśli słowami. Werbalne sposoby komunikowania, czyli to, co mówimy wprost, służą przekazywaniu faktów. Tego typu komunikacja oparta jest na słowie i żeby mogła w ogóle mieć miejsce, muszą istnieć osoby: mówiąca i słuchająca. Rozmowa jest najstarszym i najlepszym narzędziem uczenia się. Komunikacja werbalna posługuje się kodem (językiem), który musi być znany obu osobom. Dużą rolę odgrywają tu takie czynniki, jak: akcent, stopień płynności mowy (świadczy o kompetencji i odpowiedzialności), a także zawartość, czyli treść wypowiedzi.

Słowa i ich znaczenia są podstawowym, lecz zawodnym sposobem porozumiewania się. Jest to niezwykle bogaty i plastyczny środek wyrażania myśli i uczuć, sprawiający jednak niekiedy znaczne kłopoty. W odróżnieniu od dźwięków zwierzęcych informujących o stanach emocjonalnych, mowa ludzka jest wyuczona i może przenosić informację o wydarzeniach dziejących się wokół nas.

 Komunikacja parajęzykowa

Szkolenia z prowadzenia prezentacji, to umiejętność odpowiedniego wypowiadania słów.  Parajęzyk to dźwiękowe składniki wypowiedzi, które niosą znaczenie niezależne od treści zawartej w słowach. To właśnie on zdradza nastrój mówcy, jego nastawienie, to, jak się czuje. A więc bardzo ważne jest to, jak są wypowiadane słowa, jaki jest tembr głosu. Czy drży, a może brzmi pewnie i dociera w najdalsze zakątki sali wypełnionej słuchaczami?

Parajęzyk tworzą:

1. Intonacja – melodia, ton głosu, jego modulacja. Osoby o niższym tonie głosu są uznawane za bardziej atrakcyjne, a to rozluźnione struny głosowe wytwarzają niskie dźwięki. Poprawna intonacja ma ogromne znaczenie w komunikacji, ponieważ pozwala usłyszeć zakończenie zdania lub frazy oraz rozróżnić zdania oznajmujące, pytające i rozkazujące.
2. Rezonans – to faktura i barwa głosu. Łączy się z nim rozróżnianie głosu na cienki i głęboki. Nad tonem i rezonansem głosu można zapanować i popracować. Warto, bo miedzy innymi na podstawie głosu przypisuje się osobom cechy zdecydowania albo słabości i bojaźliwości.
3. Artykulacja – ekspresja dźwięków i łączenie poszczególnych słów. Dokładna artykulacja wpływa na postrzeganie osoby jako profesjonalnej, a niestaranna wywiera zaś negatywne wrażenie, co wpływa na postrzeganie mówcy jako osoby niekompetentnej. Na artykulację wpływa stopień otwarcia jamy ustnej, położenie języka, ruchy warg oraz przepływ powietrza.
4. Tempo – prędkość, z jaką mówimy. Zbyt szybka sprawia, że przekaz staje się niezrozumiały dla odbiorcy, a zbyt wolna powoduje, że słuchacz się nudzi. Większość ludzi wypowiada mniej więcej 125 słów na minutę. Gdy jest ich więcej, np. 275–300, wypowiedź staje się mniej zrozumiała. Ważne jest różnicowanie tempa, np. lekkie zwolnienie, gdy chcemy coś podkreślić. Znacznie chętniej rozmawiamy z osobami , które mają podobne tempo mówienia do naszego, chętniej też spełniamy ich prośby. Co więcej, to je uznajemy za bardziej atrakcyjne i kompetentne.
5. Siła głosu, głośność – wskazuje pewność siebie mówcy. Osoby niepewne siebie nie są pewne też swojego głosu i mówią ciszej. Zbyt cichy głos jest męczący dla słuchaczy, a mówca może być lekceważony. Siła głosu pomaga wzmocnić uprzywilejowaną pozycję, wzbudzić zaufanie, ale też zaznaczyć posiadaną władzę. Cisza też ma duże znaczenie, bo kiedy stawiamy pauzę, możemy podkreślić znaczenie czegoś.
6. Rytm – decyduje o tym, które słowa akcentujemy, czyli na które kładziemy nacisk.
7. Wtrącenia dźwiękowe (np. eeee, yyyyy, aaaa) oraz wszelkiego rodzaju westchnienia, pomruki – jeśli nie są planową i ważną częścią wystąpienia, unikajmy ich.
8. Emocje – dobrze nad nimi zapanować, aby nasz głos nie brzmiał histerycznie ani agresywnie. Idealnie jest, gdy oddaje to, o czym mówimy, gdy opowiada obrazy, o których chcemy mówić.

To dwa pierwsze rodzaje komunikacji, w kolejnych wpisach dotyczących szkolenia z prowadzenia prezentacji, omówię komunikację niewerbalną.

 

Szkolenia z prowadzenia prezentacji dostępne są w różnych miastach.

W ofercie są:
Szkolenie wystąpienia publiczne Warszawa
Kurs wystąpienia publiczne Kraków
Szkolenie wystąpienia publiczne Wrocław
Trening wystąpienia publiczne Poznań
Szkolenie wystąpienia publiczne Gdańsk

TUTAJ przeczytasz o wszystkich szkoleniach

 

Do tego wszystkie programy dostępne są też w języku angielskim.
Jeśli interesują Cię szkolenia po angielsku np. Szkolenie wystąpienia publiczne po angielsku, to zapraszam TUTAJ

Każdy program można też przeprowadzić w formie szkolenia indywidualnego np.
szkolenie indywidulane z wystąpień publicznych.

TUTAJ przeczytasz o coachingu  

Do tego oczywiście wszystkie szkolenia dostępne są w formie klasycznej lub w formie szkolenia z wystąpień publicznych online.

Sztuka wystąpień publicznych dla managerów – dodatkowe sposoby na stres

Sztuka wystąpień publicznych dla managerów, wymaga połącznia różnych umiejętności. Tą najbardziej podstawową, wydaje się radzenie sobie ze stresem i jego specyficzną formą, tremą.
Sprawdź co obok technik mentalnych i wyobraźniowych, może być pomocne. Co więcej, idąc za badaniami, które pokazują, że Twoje doświadczenia psychiczne, emocje, tworzone są przez mózg. Powstaję między innymi w oparciu o obserwację stanów Twojego ciała. Zadbanie o ciało, wpływa więc na Twoje stany psychiczne.

Sztuka wystąpień publicznych dla managerów – witaminy, dieta, sport itp.

Poza wymienionymi wcześniej technikami warto wspomnieć i innych czynnikach, które mogą pomóc w pracy ze stresem. W temacie sztuki wystąpień publicznych, będą one przydane w pracy na oswojeniem tremy.

Witaminy

Gdy jesteśmy w stanie stresu, zmniejsza się wchłanianie witamin i składników mineralnych z jelit. Obniża się także poziom antyoksydantów w naszym organizmie. Składniki pokarmowe, na których niedobór jesteśmy szczególnie narażeni w sytuacjach stresujących, to przede wszystkim magnez (odpowiedzialny za prawidłową funkcję mięśnia sercowego), a także witaminy antyoksydacyjne C i E.

Magnez jest składnikiem ochronnym w sytuacji stresowej, gdyż spowalnia wydzielanie hormonów odpowiedzialnych za niepokój – adrenaliny, noradrenaliny i kortyzolu. Długotrwałe narażenie na sytuacje stresowe pozbawia organizm magnezu i skutkuje chorobami związanymi z jego niedoborem, np. nadciśnienie tętnicze, choroby serca. Przez nadmierny stres może wystąpić też niedobór witamin: A, D, K, witamin z grupy B, a także minerałów: wapnia, fosforu, chromu, selenu, cynku i potasu.

Czy witamina może obniżyć stres? Tak, witamina C, która jest bardzo silnym antyoksydantem, ma pozytywny wpływ na obniżanie poziomu stresu. Badania potwierdzają, że witamina C obniża ą poziom hormonu stresu.

* Pamiętaj oczywiście, żeby dbając o suplementacje porozmawiać, ze swoim lekarzem. On podpowiedzą Ci najlepiej, co zrobić, aby było to skuteczne i bezpieczne. Może się okazać, że dobrym pomysłem będą wcześniejsze badania organizmu.

Badanie

Testy laboratoryjne wykazały, że podawanie 200 mg witaminy C 2 razy dziennie prawie całkowicie zatrzymało wydzielanie hormonów stresu u szczurów. Dzienne zapotrzebowanie dorosłego człowieka na kwas askorbinowy wynosi około 90 mg, czyli mniej więcej tyle, ile mieści się w 100 g kiwi lub 2 mandarynkach. Nie można jednak przesadzać, nadmiar może powodować biegunki, prowadzić do powstania kamieni nerkowych i zaostrzać procesy zapalne w tkankach. Z tej przyczyny, podkreślam,  najlepiej wcześniej skonsultować to ze swoim lekarzem.

Sztuka wystąpień publicznych dla managerów – dieta

Czy odpowiednia dieta, może mieć znaczenie w nauce sztuki wystąpień publicznych?

Jest dużo pokarmów, które nie tyle wywołują stres, co wzmacniają jego objawy, a także oszukują nasz mózg, jeśli chodzi o sposób kojenia stresu. Takimi chwilowymi czarodziejami są produkty, które powodują gwałtowny skok poziomu cukru we krwi. Kiedy człowiek jest zestresowany, wzrasta łaknienie oraz pojawia się apetyt na cukier i tłuszcze.

Produkty bogate w węglowodany i tłuszcze działają uspokajająco, ale tylko pozornie. Zwiększają poziom serotoniny i endorfin w mózgu, które ulegają obniżeniu na skutek większego stężenia kortyzolu. Tylko że stres i wysoki poziom kortyzolu zmuszają jednak do sięgania po tego typu produkty częściej, co prowadzi do wysokiego stężenia insuliny, gromadzenia się tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha i wzrostu prawdopodobieństwa wystąpienia cukrzycy, chorób serca i nowotworów.

Co warto więc jeść w sytuacjach stresowych?

Najlepsze są produkty bogate w białko i tłuszcze omega-3 i omega-6, a także w naturalne węglowodany – owoce i warzywa. W okresach dużego obciążenia psychicznego i fizycznego sięgaj po suplementy diety – magnez, witaminy B6 i B12 oraz kwas foliowy – które przeciwdziałają wyczerpaniu, stabilizują rytm serca i ciśnienie krwi.

Sztuka wystąpień publicznych – aktywność fizyczna

Ćwiczenia bez wątpienia pomagają rozładować stres i napięcie. Podczas intensywnego wysiłku fizycznego pozbywamy się nadmiaru złych emocji, rozluźniamy mięśnie, dotleniamy mózg, a tym samym poprawiamy swoje samopoczucie i osiągamy spokój.

Osoby, które uprawiają sport 3 razy w tygodniu, są mniej nerwowe, zdrowsze i bardziej odporne na stres. Ruch zmniejsza też wydzielanie kortyzolu, hormonu stresu, a uwalnia endorfiny, czyli tzw. hormony szczęścia. Sztuka wystąpień publicznych dla managerów, to projekt, w trakcie którego mocno skupiamy się na Twoim ciele, nie tylko z odniesieniu do komunikacji niewerbalnej.

Szklanka wody

Szklanka wody potrafi czynić cuda. Sama w sobie działa uspokajająco, a warto pamiętać, że zapotrzebowanie na wodę wzrasta w sytuacji stresu. Organizm w ponad 60% zbudowany jest z wody a – ze względu na klimatyzację i centralne ogrzewanie – środowisko pracy sprzyja odwodnieniu. To wszystko ma wpływ na zdolność radzenia sobie ze stresem. 1,5 litra wody to minimum, które należy spożyć w sytuacji wytężonego wysiłku intelektualnego.

Anegdota

Wśród psychologów/coachów krąży anegdota dotycząca wody i stresu.

Pewien psycholog podczas wykładu na temat zarządzania stresem przeszedł się po sali. Podniósł szklankę z wodą i wszyscy byli pewni, że zaraz padnie filozoficzne pytanie: „Czy szklanka jest w połowie pusta, czy pełna?”. Ale on zapytał: „Ile waży ta szklanka?”. Odpowiedzi były różne. Niektórzy zgadywali, że pół kilograma, a inni studenci szukali podstępu. Psycholog powiedział wtedy: „Nie jest istotne, ile waży ta szklanka. Zależy, jak długo będę ją trzymał. Jeśli potrzymam ją minutę, to nie problemu. Gdy potrzymam ją godzinę, będzie mnie boleć ręka. Gdy potrzymam ją cały dzień, moja ręka straci czucie i będzie sparaliżowana. Ona waży tyle samo, ale im dłużej ją trzymam, tym cięższa się staje.

I tak samo jest ze zmartwieniami i stresem.  Pamiętaj, by odłożyć szklankę”. Jednak, żeby to zrobić daną emocję trzeba przeżyć, i dopiero pójść dalej.

Sztuka wystąpień publicznych dla managerów – słuchanie muzyki

Sztuka wystąpień publicznych i muzyka mają bardzo wiele wspólnego, i nie myślę jedynie o scenie. Słuchanie muzyki pomaga opanować stres.
Taka, którą lubisz, która Cię relaksuje, pomaga oderwać się od trudnej sytuacji – zarówno ta relaksująca, wyciszająca, jak i bardziej energiczna. Co ciekawe, napięcie psychiczne wywołane ciągłym pobudzeniem można zmniejszyć poprzez granie na instrumencie. Reakcja stresowa jest przez muzykę „wyłączana”, dlatego naukowcy właśnie ją uznali za lekarstwo na stres.

Muzyka rozluźnia i relaksuje pod warunkiem, że jest postrzegana w kategoriach zabawy.

Barry Bittman, lekarz, który przeprowadził badania nad stresem i muzyką, twierdzi, że jej zalety na tym się nie kończą. W słuchaniu ważna jest jednak pewna regularność (np. godzinę tygodniowo). Efekty łagodzące reakcje stresowe będą odczuwalne po 6 tygodniach.

*Tutaj więcej o wpływie muzyki.

„Jeśli coś zajmie ci 2 minuty, zrób to i nie odkładaj na później”

Tak radzi David Allen w książce Getting things done! Niezałatwione drobne sprawy potrafią gromadzić się w nieskończoność. Z małych spraw robi się duży problem, a potem powód do zamartwiania się i do stresu – pojawia się syndrom „nie wiem, w co mam teraz włożyć ręce”. Poza tym redukuj liczbę rzeczy, które masz do zrobienia na dany dzień. Pamiętaj o rozsądku!

Lodowaty prysznic

Nie tylko zwiększa tolerancję ludzkiego organizmu na stres, ale także przyśpiesza regenerację. Zimno podnosi poziom glutationu – przeciwutleniacza, dzięki któremu możliwe jest odpowiednie funkcjonowanie wszystkich innych antyoksydantów. Może się przydać szczególnie osobom, którym w sytuacjach stresowych nie obce są takie emocje jak: gniew, poczucie pustki, frustracja i znudzenie. Tę metodę odradza się jednak przy problemach z sercem. Jak zawsze, podkreślam, jeśli nie masz w czymś doświadczenia. Poczytaj o tym, porozmawiaj ze swoim lekarzem i działaj krok po kroku.

Oddychanie – równe i głębokie

Gdy jesteśmy zrelaksowani, nasz oddech staje się powolny i głęboki. Stres zaś powoduje, że oddychamy szybko i płytko. Zamknij oczy, wyprostuj się i weź kilka głębokich wdechów przez nos, wydychając powietrze ustami. Twój oddech powinien był głęboki, ale nie forsuj się. Pamiętaj, by był też rytmiczny i spokojny. Zachowaj świadomość własnych emocji, przeżywaj je bez lęku. Powtórz ćwiczenie tyle razy, ile uznasz za stosowne.

Sztuka wystąpień publicznych dla managerów – masuj płatki uszu

Za pomocą kciuka i palca wskazującego. Następnie ściśnij zewnętrzną część małżowiny usznej i pomasuj za uszami, używając wszystkich palców.

 

Sztuka wystąpień publicznych dla managerów – Dodatkowe porady

Podsumowując jeszcze kilka porad, które może brzmią banalnie, ale z pewnością są użyteczne i mogą bardzo pomóc w nauce sztuki wystąpień publicznych. 

1. Wyobraź sobie, że jesteś bardzo śmiałą osobą. Poczuj się jak aktor, który odgrywa pewną rolę. Zobacz, jak się w niej czujesz. Co Ci pasuje, a co przeszkadza w byciu śmiałym? Czy na pewno chciałbyś być właśnie taki? A może sposób funkcjonowania, o którym marzysz, nie przyniesie samych korzyści?
2. Chwal siebie samego – często o tym zapominamy i nie świętujemy zwykle swoich małych sukcesów, jakby ich nie dostrzegając. A przecież osiąganie celu to proces; droga, w czasie której odnosimy mniejsze sukcesy i porażki. Te drugie rozpamiętujemy często, a małe sukcesy pomijamy jakby niewiele znaczyły. Dlatego bardzo pomocne jest prowadzenie wewnętrznego dialogu i przypominanie sobie o swoich sukcesach i mocnych stronach.
   

   Lęk

3. Lęk przełamuj stopniowo.
4. Nie idź na żywioł, lecz pamiętaj, że najlepsza improwizacja to przygotowana improwizacja. Przygotuj się do wyzwania, wyobrażając sobie to, co może Cię czekać.
   

   Krytyka

5. Nie porównuj się z innymi: nie warto tego robić. Można czerpać inspiracje od ludzi, ale nie ma sensu naśladować ich, bo każdy z nas czymś się różni. Dostrzegaj to, czym Ty się wyróżniasz, a nie staraj się być taki sam jak inni.
6. Nie myśl, że wszyscy Cię krytykują. Racjonalnie przeanalizuj sytuację.
7. Przestań myśleć obsesyjnie, że zaraz się skompromitujesz, bo rzeczywiście tak będzie. To tak jak z czerwonym ferrari. Pamiętacie? Polecenie: „Nie myśl o czerwonym aucie” wręcz gwarantuje myślenie o nim bez przerwy. Poza tym w psychologii istnieje zjawisko samospełniaiających się przepowiedni. Polega ono na tym, że określone oczekiwania w stosunku do pewnych zachowań lub zdarzeń wpływają na te zachowania lub zdarzenia w sposób, który powoduje spełnienie oczekiwań.
8. Podejmuj ryzyko.
9. Walcz ze swoimi kompleksami.
   

   Akceptacja

10. Zaakceptuj fakt, że stres jest częścią życia. Ucz się nad nim panować, a nie od niego uciekać.
11. Uśmiechaj się, bo śmiech to zdrowie. Rób to jak najczęściej, aby uodpornić się na stres. Śmiech, choćby sztuczny, wywołuje w organizmie człowieka reakcje fizjologiczne ograniczające negatywne skutki stresu.
12. Użyj wyobraźni w walce ze stresem. Stwórz w wyobraźni swoje miejsce marzeń i odwiedzaj je, kiedy się denerwujesz. Użyj do tego jak najwięcej zmysłów: wzroku, słuchu, zapachu, smaku, dotyku.
13. Rozważaj problemy od strony pozytywnej, a nie negatywnej. Szukaj rozwiązań, a nie barier, i skupiaj się też częściej na zaletach danej sytuacji.
14. Patrz z szerokiej perspektywy. Zapytaj samego siebie, czy stres, którego obecnie doświadczasz, będzie wciąż obecny w przyszłości? Za miesiąc, dwa?
15. Poluźnij swoje standardy. Oczywiście warto starać się robić coś jak najlepiej, ale „w miarę dobrze” też powinno wystarczyć. Obsesyjny perfekcjonizm często bywa przeszkodą.
16. Nastaw swój umysł. To, w jaki sposób myślisz, ma znaczący wpływ na Twój stan emocjonalny i fizyczny. Za każdym razem, gdy myślisz o sobie źle, Twoje ciało reaguje na te myśli jak na rzeczywistą sytuację wypełnioną stresem.
    

    Nazywaj emocje

17. Rozmawiaj o swoich obawach i nie zostawiaj ich tylko dla siebie. Wyrażone w formie słów też pomagają w uzyskaniu innej perspektywy.
18. Naucz się wybaczać. Odpuść gniew i wyrzuty. Uwolnij się od negatywnej energii, wybaczając i skupiając się na innych sprawach. Oczywiście nie oznacza to ucieczki od problemu.

Sztuka wystąpień publicznych – niezdrowe sposoby na stres

Na zakończenie jeszcze w formie przestrogi, niezdrowe sposoby radzenia sobie ze stresem

Poniższe strategie mogą na krótko przyczynić się do zmniejszania odczuwanego poziomu stresu, jednak na dłuższą metę są szkodliwe. Są to:

• picie alkoholu;
• palenie papierosów;
• przejadanie się lub niedojadanie;
• spędzanie wielu godzin przed telewizorem lub komputerem;
• unikanie przyjaciół, rodziny, aktywności fizycznej;
• zażywanie leków lub narkotyków, aby się zrelaksować;
• zbyt długie spanie;
• odkładanie spraw na później;
• zajmowanie się sprawami zastępczymi, odsuwając na później faktyczne problemy;
• wyładowywanie stresu na innych (wybuchy gniewu, agresja).

 

Z podanych przykładów najlepiej wybrać takie, które Ci odpowiadają i stworzyć swoją własną listę sposób radzenia sobie ze stresem. Sami znamy siebie najlepiej i wiemy co będzie najbardziej skuteczne. Później pozostaje tylko działanie😉 Zapraszam na projekt Sztuka wystąpień publicznych dla managerów. 

 

Szkolenia dostępne są w różnych miastach.

W ofercie są:
Szkolenie wystąpienia publiczne Warszawa
Kurs wystąpienia publiczne Kraków
Szkolenie wystąpienia publiczne Wrocław
Trening wystąpienia publiczne Poznań
Szkolenie wystąpienia publiczne Gdańsk

TUTAJ przeczytasz o wszystkich szkoleniach

 

Do tego wszystkie programy dostępne są też w języku angielskim.
Jeśli interesują Cię szkolenia po angielsku np. Szkolenie wystąpienia publiczne po angielsku, to zapraszam TUTAJ

Każdy program można też przeprowadzić w formie szkolenia indywidualnego np.
szkolenie indywidulane z wystąpień publicznych.

TUTAJ przeczytasz o coachingu 

Do tego oczywiście wszystkie szkolenia dostępne są w formie klasycznej lub w formie szkolenia z wystąpień publicznych online.

 

Szkolenie wizerunek – stres

Szkolenie wizerunek, tylko pozornie skupia się jedynie na tym jak wyglądam o co komunikujemy strojem. Bardzo ważnym jego aspektem jest, to jak radzimy sobie w trudnych sytuacjach, czyli jak radzimy sobie ze stresem.  Kontynuując wątek pracy nad stresem i rozwijania umiejętności radzenia sobie z nim wybrałem kilka ćwiczeń mentalnych, które systematycznie stosowane są bardzo skuteczne.

Skupienie na zmysłach

Wszelkie czynności codzienne, jak np. picie kawy, wykonujmy uważnie, koncentrując się na „tu i teraz” – tak jakbyśmy delektowali się każdą chwila. Zwracaj uwagę na detale. Jak smakuje kawa, co dokładnie w jej piciu sprawia Ci przyjemność. Nie myśl o tym, że już musisz pędzić na autobus czy na spotkanie, albo o tym, że czegoś nie zrobiłeś/aś. Poświęć tej chwili maksymalną uwagę.

Robienie różnych rzeczy po nowemu

Przełamanie schematów pozwala stworzyć nowe możliwości reakcji ruchowych i emocjonalnych. Pomyśl o czynności, która wydaje Ci się jedną z najbardziej rutynowych spośród wykonywanych każdego dnia. Następnie przynajmniej co drugi dzień staraj się zrobić to inaczej, coś zmienić. Uruchomisz swoją kreatywność i unikniesz poczucia nudy. Skupisz swoją uwagę na zupełnie innych rzeczach. Szkolenie wizerunek, to projekt, który podobnie jak kurs wystąpień publicznych czerpie z wielu różnych źródeł.

Szkolenie wizerunek – symulacje mentalne

To szczególny rodzaj wyobrażeń. Według Shelley E. Taylor polegają ona na wyobrażeniu zdarzenia lub serii zdarzeń, których się doświadczyło albo, o których doświadczeniu marzymy. Wszystkie plany i marzenia zapisane są naszych umysłach. Nie jest to oczywiście takie proste. Jak zauważył profesor Uniwersytetu Harvarda, Daniel Gilbert, „Nasze wyobrażenie jutra jest odwróceniem dnia dzisiejszego”. Oznacza to, że człowiekowi trudno jest snuć wizje o tym, jak ma być w oderwaniu od tego, co przeżył albo co właśnie przeżywa. Badania Shelley E. Taylor dowodzą jednak, że ludzie, którzy wyobrażają sobie proces, czyli całą drogę dochodzenia do celów, a nie myślą tylko o samym celu, są skuteczniejsi.

Jak to zrobić?

• Rozważ, jaki cel chcesz osiągnąć. Ważne, żeby ten cel oraz jego osiągnięcie było zależne tylko od Ciebie.
• Przez oddech, medytację lub muzykę wprowadź się w stan relaksacji.
• Zamknij oczy i wyobraź sobie pożądany stan, swój cel. Delektuj się tą chwilą. Wyobraź sobie wszystkie emocje, smaki, zapachy, które miałyby się wiązać z tą chwilą.
• Powracając z przyszłości do „tu i teraz”, pomyśl, jak do tego celu dojść, czego musisz się nauczyć, jakie nawyki mieć oraz co może stanąć Ci na drodze. Tej części trzeba poświęcić najwięcej czasu. Zapisz swoje myśli oraz pomysły na dotarcie do celu.

*To jedno z ćwiczeń, które zawiera projekt szkolenie wizerunek.

Szkolenie wizerunek – kontrastowanie mentalne

Polega na łączeniu pozytywnych wyobrażeń na temat przyszłości z wizualizacją możliwych przeszkód, które mogą stanąć na drodze. To metoda profesor Gabriele Oettingen, według której człowiek najpierw ustala cele (wish) i wyniki (outcome), później przewiduje istotne problemy, które mogą przeszkodzić w procesie (obstacles), aż wreszcie rozpisuje plan radzenia sobie z nimi. Metodę nazwała WOOP. Plan ten może dotyczyć planowania kariery, zakładania rodziny, organizowania wymarzonych wakacji itp.

Jak to zrobić?

1. Jakie jest Twoje życzenie? Nazwij je najkrócej jak to możliwe, w 3–6 słowach. Jak bardzo jest Ci ono bliskie? Czy jest wykonalne i czy stanowi duże wyzwanie?
2. Czy do tej pory poświęciłeś wystarczająco dużo czasu, żeby wyobrazić sobie rezultat? Jeśli nie, to zamknij oczy i dokładnie go zobacz z każdej możliwej perspektywy.
3. Jakie są przeszkody? Czy naprawdę są to przeszkody, czy jedynie wymówki? Znajdź tę główną. Zamknij oczy i dokładnie ją sobie wyobraź. Czy można ją jakoś obejść?
4. Jaki jest plan działania? Czy pozwoli on ominąć Twoje ograniczenia? Jeśli wykonanie planu utrudnia jakaś przeszkoda, przygotuj go skrupulatnie według powyższych punktów.

Szkolenie wizerunek – technika NLP

1. Wyobraź sobie bardzo dokładnie sytuację, która Cię stresuje. Przeżyj ją przez chwilę, odczuj.
2. Wyobraź sobie, w którym miejscu ciała jest zlokalizowany stres związany z tą sytuacją. Poczuj jego kształt, kolor, stan skupienia, zapach i smak. Może to być ciężki, ciemny kamień gdzieś w żołądku albo czerwona gazowa kula pod pępkiem.
3. W wyobraźni wyciągnij ten stres ze swojego ciała i połóż go przed sobą.
4. Zmień charakterystykę stresu, aby budziła pozytywne uczucia. Zmień kolor, na jaki chcesz, zmodyfikuj stan skupienia, gęstość, zapach itd.
5. Jeżeli sytuacja przestanie budzić złe emocje, jest gotowa, aby włożyć ją tam, skąd została wyciągnięta – do środka ciała. Włożenie jej z powrotem powinno wywołać uczucie ulgi i odprężenia.

Dziennik stresu

Lubisz pisać? Jeśli tak, to załóż taki dziennik. Pomoże Ci on odnaleźć stałe źródła stresu i sposoby radzenia sobie z nimi. Za każdym razem, gdy będziesz czuł się zestresowany, napisz o tym. Systematyczne pisanie pozwoli zobaczyć pewne prawidłowości oraz podobne tematy.

Zapisz:

– co spowodowało Twój stres (spróbuj zgadnąć, jeśli nie jesteś pewien);

– jak się wtedy czułeś zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie;

– jak zareagowałeś na niego;

– co zrobiłeś, aby się lepiej poczuć.

Takie zebranie myśli pozwoli zobaczyć reakcje na stres w pewnym kontekście, zrozumieć, co pomaga, a co jest szkodliwe, a także to, co jest najczęstszym źródłem stresu. Jedną ze skutecznych technik radzenia sobie z negatywnymi przekonaniami jest zapisywanie takich myśli. Spróbuj tej metody, a przekonasz się, że szybko pomoże Ci odróżnić rozważania negatywne od tych racjonalnych.

Szkolenie wizerunek – systematyczna desensytyzacja

To technika terapeutyczna, której autorem jest psychiatra Joseph Wolpe. Jej założeniem jest zastąpienie lęku stanem relaksu, a stosuje się ją w terapii behawioralnej do redukcji lęków i paniki.

Polega ona na uczeniu pacjenta uzyskiwania stanu emocjonalnej relaksacji i wprowadzania się w stan relaksu w obecności zjawiska czy przedmiotu, który wywołuje lęk. Trzeba powoli dawkować coś, co wywołuje strach, w czasie gdy osoba znajduje się w stanie emocjonalnego wyciszenia poprzez głębokie rozluźnienie mięśni (trening relaksacyjny). Bodziec wywołujący strach jest obecny nie w rzeczywistości, a w wyobraźni.

Załóżmy, że pacjent boi się publicznych przemówień, bo nie może znieść, że inni na niego patrzą. Leczenie przebiegałoby w następujący sposób. U dołu hierarchii zagrożeń umieszczono by wyobrażenie pacjenta, że przemawiając, patrzy na przyjazną mu osobę. Druga faza polegałaby na treningu relaksacyjnym. Pacjent wchodzi w stan relaksu, jest spokojny i odprężony, dzięki czemu lęk i strach są przytłumione, mniej gwałtowne i słabsze. W fazie trzeciej przepracowuje się sytuacje począwszy od najmniej zagrażającej, aż do czasu, gdy pacjent będzie mógł spokojnie stanąć przed patrzącymi na niego ludźmi i przemawiać.

Szkolenie wizerunek -reframing, czyli przeramowanie sytuacji

To ciekawa technika pozwalająca na zmianę znaczenia konkretnej sytuacji lub zachowania drugiej osoby. Dzięki niej dostrzegamy, że na różne rzeczy można patrzeć z wielu różnych perspektyw, a nie tylko trzymać się tej, która automatycznie przychodzi nam na myśl. Samo poczucie, że mamy wybór, daje więcej swobody.

Wyróżnia się 2 rodzaje reframingu:

1. Zmiana znaczenia – założenie, że dana sytuacja może występować w innym, pozytywnym znaczeniu. Przykład: „W czasie prezentacji znów będę się czerwienić”. Jakie może być pozytywne znaczenie tej sytuacji? Lepsze zaczerwienienie się, które i tak minie w trakcie mówienia, niż niepowiedzenie niczego. Nie tylko ja tak reaguję, ale inni mówcy również. Jest to pewnego rodzaju usprawiedliwienie konkretnej sytuacji. Ale skoro nie mamy na to wpływu, to po co się denerwować?
2. Zmiana kontekstu – zakłada, że konkretne zachowanie może być przydatne w innej sytuacji. Wyobraźmy sobie dziecko, które nie odpowiada za każdym razem uśmiechem na zapytania dorosłych. Może się wydawać, że jest ono nieuprzejme, ale co w sytuacji, gdy zaczepia je osoba o niecnych zamiarach? Wtedy będziemy cenić w dziecku to ograniczone zaufanie.

Szkolenie wizerunek, zwiera dużo więcej ćwiczeń, które uczą tego jak poradzić sobie z emocjami w trudnych sytuacjach. No to teraz czas na praktykę, wybierz ćwiczenia, które spodobały Ci się najbardziej i zacznij działać.

Szkolenie wizerunek dostępne są w różnych miastach.

*Bardzo szeroką wiedzę z tego zakresu znajdziesz też w projektach dotyczących wystąpień publicznych i prezentacji biznesowych.

W ofercie są:
Szkolenie wystąpienia publiczne Warszawa
Kurs wystąpienia publiczne Kraków
Szkolenie wystąpienia publiczne Wrocław
Trening wystąpienia publiczne Poznań
Szkolenie wystąpienia publiczne Gdańsk

TUTAJ przeczytasz o wszystkich szkoleniach   

 

Do tego wszystkie programy dostępne są też w języku angielskim.
Jeśli interesują Cię szkolenia po angielsku np. Szkolenie wystąpienia publiczne po angielsku, to zapraszam TUTAJ

Każdy program można też przeprowadzić w formie szkolenia indywidualnego np.
szkolenie indywidulane z wystąpień publicznych.

TUTAJ przeczytasz o coachingu

Do tego oczywiście wszystkie szkolenia dostępne są w formie klasycznej lub w formie szkolenia z wystąpień publicznych online.

 

Trener wystąpień publicznych – techniki relaksacyjne

Każdy trener wystąpień publicznych, powie Ci, że trema to normalny aspekt wystąpień publicznych, że trzeba ja zaakceptować. Co nie znaczy, że nie można jednocześnie jej obniżać.
Trzeba sobie uświadomić, że mamy możliwość wpływania na poziom stresu i tremy. Można to zrobić poprzez:

– odpowiedni dobór celów;

– odpowiedni dobór zadań;

– zmianę swojego sposobu postrzegania sytuacji.

Żyjemy w społeczeństwie informacyjnym, w świecie, gdzie podstawową wartością na rynku jest wiedza. Bez wątpienia tej nie da się (a przynajmniej jeszcze nie) zdobyć, wgrywając sobie odpowiedni program do mózgu jak Neo w Matrixie. Podobnie nie pomoże połknięcie tabletki,  jak u bohatera filmu Jestem Bogiem. Bez wątpienia, takie wizje są kuszące, ale do niczego nie prowadzą. W przeciwieństwie do niektórych, trenerów wystąpień publicznych, już na początku zaznaczam, rozwój nie jest łatwy. W związaku z tym, zmiana wymaga Twojego pełnego zaangażowania.

Podsumowując,  im szybciej pogodzimy się z tym, że prawie każdy sukces i prawie każda pożądana zmiana to wynik pracy, tym szybciej zaczniemy działać. Czas przestać czekać, aż na rynku pojawi się opracowany w tajnych amerykańskich laboratoriach złoty środek na sukces i wiedzę. Tu potrzebna jest realna praca, a nie egzorcyzmy szalonego amerykańskiego psycho-kaznodziei, który w 5 minut „wybawi nas ode złego” i oczyści ze „złych emocji”.

Lepiej skupić się na tym, co pomoże kontrolować stres i emocje, i nad technikami, które pozwolą to robić.

Trener wystąpień publicznych – podpowiada

Sposoby obniżania stresu

1. 1. Bądź dla siebie dobry.
   2. Ustal własne, rozsądne standardy sukcesu, strzeż się perfekcjonizmu.
   3. Niepowodzenia traktuj jak materiał, na którym możesz się uczyć.
   4. Inwestuj w siebie, zdobywaj nowe umiejętności, które dadzą Ci satysfakcję.
   5. Pielęgnuj więzi rodzinne, przyjacielskie i towarzyskie.
   6. Bądź asertywny.
   7. Następnie, rozwijaj swoje zainteresowania, również te zaniedbane.
   8. Naucz się korzystać z pomocy.
   9. Zrób czasem coś dobrego dla innych.
   10. Na koniec,  pamiętaj o tym, żeby odpoczywać i relaksować się.

 

 

Trener wystąpień publicznych – Podział objawów

• fizjologiczne – zaburzenia oddychania, potliwość, przyśpieszenie rytmu serca, suchość
  w ustach, problemy żołądkowe, wydzielanie się hormonów: adrenaliny i kortyzolu;
• poznawczo-emocjonalne – uczucie niepokoju, napięcia, paniczny strach; zmniejszenie koncentracji uwagi, luki pamięciowe, drażliwość, pojawianie się myśli niezwiązanych z zadaniem, które zakłócają możliwość wykonania tego zadania;
• behawioralne – drgawki, trzęsienie się rąk, problemy z przyjęciem wygodnej pozycji i naturalnym poruszaniem się, błędy techniczne wykonania.

Szkolenie prezentacje biznesowe – Różnica pomiędzy relaksem a relaksacją

Relaks to stan odprężenia. Relaks można osiągnąć poprzez proces relaksacji.

Relaksacja to proces wchodzenia w stan relaksu. To fizyczna i umysłowa technika, która niweluje reakcję stresową, powodując powrót do równowagi. Pomaga rozluźnić mięśnie oraz spowolnić oddech.

Podsumowując, często te słowa stosowane są zamiennie, choć warto pamiętać, że jedno oznacza stan, a drugie – proces.

 

Trener wystąpień publicznych – podpowiada

Podstawowe techniki relaksacyjne

Progresywny relaks mięśni Jacobsona

Opiera się na założeniu, że odprężenie psychiczne powinno naturalnie wynikać z odprężenia fizycznego. W związku z tym trening polega na wykonywaniu określonych, celowych ruchów rękami, nogami, tułowiem i twarzą, po to, aby napinać i rozluźniać określone grupy mięśni organizmu.

Przykładowe zastosowanie metody:

Zaciśnij obie pięści – zwróć uwagę na napięcie dłoni i przedramion – rozluźnij się.

Dotknij palcami barków i podnieś ramiona – odnotuj napięcie bicepsów i ramion – rozluźnij się.

Podnieś ramiona jak najwyżej – zwróć uwagę na napięcie barków – rozluźnij się.

Zmarszcz czoło – zwróć uwagę na napięcie czoła i okolicy oczu – rozluźnij się.

Trener wystąpień publicznych- ĆWICZENIE

Połóż się. W myślach wydawaj sobie polecenia. Przenieś uwagę na prawą rękę i powiedz sobie, że robi się ona przyjemnie ciężka, rozluźniona. Staraj się formułować myśli przyjaźnie, ale stanowczo. Przenieś uwagę na lewą rękę, a później w ten sposób rozluźniaj całe ciało. Gdy już to zrobisz, uspokój umysł. Staraj się o niczym nie myśleć. Poczuj, że Twoje ciało i umysł to jedność. Zapamiętaj to uczucie. Przeciągnij się, leniwie. Na koniec otwórz oczy i powoli wstań. Jako trener wystąpień publicznych, często proponuję to ćwiczenie swoim kursantom.

Masaż – pokonaj stres podczas kursu wystąpień publicznych 

To forma uspokojenia organizmu oraz wprowadzenie go w stan relaksu. Pozwala zredukować napięcie mięśniowo-nerwowe, zrelaksować umysłu, uzyskać uczucie pełnego odprężenia oraz zmniejszyć poziom stresu. Rodzajów masażu jest bardzo dużo. Warto zgłębić ich tajniki i poszukać w tej szerokiej ofercie czegoś odpowiedniego dla siebie.

Pogłębione oddychanie, tzw. Holotropowe

Łączy w sobie pogłębione i przyspieszone oddychanie oraz relaksację i muzykę jako czynniki wspomagające. Ćwiczenie przeprowadzane jest zazwyczaj w grupach. Obserwator asystuje osobie doświadczającej, przy możliwie jak najmniejszej ingerencji. Jeśli chcesz używać tej metody, zapisz się na specjalny kurs.

Podczas ćwiczenia zwykle kładziemy się na łóżku w komfortowej dla siebie pozycji. Relaks polega na oczyszczaniu umysłu. Trzeba poświęcić na to minimum 20 minut. Następnie zaczynamy szybkie, głębokie i zrównoważone oddychanie. Należy „wyrzucać” z siebie jak najwięcej powietrza. Warto testować siebie poprzez zwiększanie liczby oddechów i obserwację swojej reakcji.

Wizualizacja –pokonaj tremę podczas kursu wystąpień publicznych 

Jako trener wystąpień publicznych bardzo polecam taką formę pracy. Wpływa ona na motywację, pomaga przezwyciężyć stres i choroby oraz zmienia negatywne podejście do świata. Dzieje się to przez wyobrażanie sobie znaków, dźwięków, zapachów, a także pozytywne myślenie.

Jesteś przed rozmową o pracę? Wyobraź sobie, że kończy się ona sukcesem, czyli otrzymaniem upragnionej posady. Rozmowę, która przebiega w miłej atmosferze, w czasie której pracodawca jest pod wrażeniem Twoich kompetencji.

Możesz również wyobrazić sobie obraz, który sprawia, że czujesz napięcie, a następnie zamienić go na obraz, który kojarzy Ci się ze spokojem.

Podsumowując, wizualizacje wymagają treningu – co najmniej przez 20 minut dziennie. Być może brzmi to banalnie, jednak wcale nie jest aż takie proste. Z pewnością jednak ta forma może przynieść fajne wyniki, ponieważ dla Twojego mózgu nie do końca istotne jest to czy doświadcza czegoś co jest realne na zewnątrz czy też czegoś w wyobraźni. To oczywiście duże uproszczenie, ale przypomnij sobie ćwiczenie z lizaniem cytryny.

Medytacja

Pozwala wyciszyć ciało i umysł. Dzięki czemu pomaga dotrzeć do źródła dręczących problemów i rozwiązać je. Przez medytację można rozwijać koncentrację, uwagę i pozytywne uczucia.

Zanim nauczysz się koncentracji umysłu, naucz się koncertować wzrok, czyli skupiać go na jakimś przedmiocie. Po 5 minutach zamknij oczy i staraj się przez kolejne 5 minut wizualizować ten przedmiot. Takie ćwiczenie powtarzaj codziennie przez tydzień. Potem zmień obiekt wizualizacji.

Usiądź wygodnie, np. po turecku, z prostymi plecami. Oddychaj przez nos, spokojnie, powoli, wsłuchując się w swój oddech. Skoncentruj się na swoim ciele, rozluźnij każdą jego część . Wyobraź sobie, że przebiega przez nie kolorowa rurka, a w niej jest mała piłeczka. Przy wdechu piłeczka unosi się w górę, przy wydechu opada.

To tylko niektóre sposoby medytacji. POSZUKAJ SWOJEGO NAUCZYCIELA MEDYTACJI – MENTORA!
Jako trener wystąpień publicznych, często wykorzystuję medytację w swoich szkoleniach,

 *Tutaj małe wprowadzenie merytoryczne do tematu medytacji.

Oddychanie naprzemienne –pokonaj stres podczas kursu prezentacji publicznych 

Pozwala doświadczyć harmonii między ciałem i psychiką, a także pobudza energię fizyczną i psychiczną. Ćwiczenie to daje ukojenie, spokój oraz odprężenie. Zalecane jest w celu łagodzenia bólu, bezsenności. A wszystko to dzięki wysyłaniu impulsów raz do jednej, raz do drugiej półkuli. Lewa półkula odpowiada za sprawność językową oraz zdolności matematyczne, a prawa kontroluje wyobraźnię, intuicję, orientację przestrzenną oraz myślenie twórcze.

Usiądź wygodnie – wyprostuj plecy, utrzymuj głowę w pionie. Rozluźnij się. Oddychaj rytmicznie. Połóż lewą rękę na kolanie, a palce prawej ręki ułóż w następujący sposób: zegnij dwa środkowe palce lub oprzyj je lekko o grzbiet nosa. Zatkaj lewe nozdrze, a odetkaj prawe i wypuść przez nie powietrze. Wciągnij powietrze prawym nozdrzem. Zatkaj prawe nozdrze, a odetkaj lewe i wypuść przez nie powietrze. Tak wygląda pełny cykl oddychania naprzemiennego jednym nozdrzem. Powtarzaj ćwiczenie tyle razy, ile chcesz. Na koniec rozluźnij prawą rękę i ramię. Podejmij normalne oddychanie. Otwórz oczy.

3-minutowe ćwiczenie relaksacyjne
Przynosi ulgę i zapobiega bólom głowy.

1. Przerwij tok myślenia.
   Przestań zastanawiać się nad tym, co dzieje się wokół. Skoncentruj się na oddechu. Weź 2 głębokie wdechy przeponą (z dołu brzucha). Wydychaj powoli. Jednocześnie pomyśl: „Jestem coraz bardziej odprężony”.
2. Pomyśl, w których częściach ciała odczuwasz napięcie.
   
   a) Wyobraź sobie swoje podudzia, uda, pośladki. Poszukaj tam napięcia, a potem pozwól, by z Ciebie uszło.

b) Poszukaj napięć w brzuchu, klatce piersiowej, plecach. Wraz z następnym oddechem uwolnij się od nich.

c) Poszukaj napięcia w ramionach, karku, szczękach, oczach, i czole. Niech zostaną usunięte przez fale odprężenia, które przepływają przez Twoje ciało.

1. Skoncentruj się przez 15 sekund na rozgrzaniu dłoni. Poczuj ciepłe odprężenie, dopływające bez przeszkód do Twoich palców. Poczuj, jak dłonie stają się coraz cieplejsze.
2. Pomyśl, wyobraź sobie lub przypomnij sobie coś przyjemnego. Zatrzymaj to wrażenie przez kilka sekund.
3. Na koniec, weź kolejny głęboki oddech i wróć do swoich zajęć.

Drzewo na wietrze

Stoimy, a stopy rozstawiamy na szerokość bioder. Ramiona unosimy w górę. Falujemy rękami, imitując ruch gałęzi na wietrze. Ćwiczenie należy powtórzyć kilka razy, aż napięcie mięśni całkowicie zniknie.

Strząsanie napięcia –pokonaj stres podczas kursu wystąpień

Stoimy luźno z rękoma opuszczonymi wzdłuż tułowia. Wdychamy nosem powietrze, równocześnie unosząc barki i ramiona. Zatrzymujemy powietrze na krótką chwilę, a wydychając je, energicznie strząsamy ramiona, jakbyśmy chcieli wyrzucić z całego ciała to wdychane powietrze.

Rozluźnienie barków

Siedzimy lub stoimy prosto z wyprostowaną głową, rozluźnionymi ramionami i rękoma. Oddychamy spokojnie przez nos. Ramiona podnosimy tak, jakbyśmy chcieli dotknąć nimi uszu. Po kilkukrotnym powtórzeniu ćwiczenia wykonujemy kilka okrężnych ruchów ramionami.

Rozciąganie ciała

Stoimy, siedzimy lub leżymy i rozciągamy mięśnie swojego ciała tak, jakbyśmy chcieli stać się dłużsi. Dobrze jest w trakcie tego ćwiczenia ziewać.

Rozluźnianie szyi i karku

Kręcimy głową tak, jakbyśmy chcieli nosem narysować symbol elipsy.

Odliczanie – pokonaj tremę podczas kursu prezentacji 

Skup się na odliczaniu. W myślach licz do 10, do 100, albo odliczają w dół. Dołącz do tego spowolniony, głęboki oddech. Na zakończenie, odetchnij i podejmij świadome działania.
Z pewnością na początku nie będzie to łatwe, po czasie jednak się wyrobisz. Być może taka forma będzie dla Ciebie zbyt prosta. Wtedy odliczaj np. od 100 do 0 co 2.

Metoda 3 x 5

W sytuacji stresującej, która budzi lęk i największe obawy, zwróć swoją uwagę na:

– 5 rzeczy, które widzisz – wylicz je głośno lub w myślach, skup się na tym, jak wyglądają, gdzie są itd.;

– 5 , które słyszysz – wylicz je głośno lub w myślach, skup się na konkretnych dźwiękach, słowach, które docierają do Twoich uszu;

– oraz 5 rzeczy, które czujesz – wylicz je głośno lub w myślach, skup się na emocjach, które wypełniają Twoje wnętrze.

Wróć do rzeczywistości i działaj. Istotne jest to, żeby wykorzystując to ćwiczenie, osadzić się w rzeczywistości, szczególnie gdy chodzi o lęk. Przypominam, że lęk różni się od strachu tym, że nie ma racjonalnej przyczyny.

Reasumując, to tylko mała cześć przydatnych ćwiczeń, które polecam jako prezenter, psycholog i trener wystąpień publicznych. Bezsprzecznie jednak najskuteczniejsze jest zapobieganie. Dbanie o rozsądny balans w życiu, o to by mieć chwilę na odpoczynek, relaks, sport o czas w gronie bliskich. Wydaje się, że dzięki temu negatywne efekty stresu będą dużo mniejsze. Oczywiście nie jest tak, że stres zniknie gdy tylko wykonasz jedno z tych ćwiczeń. Wydaje się to jasne, ale warto powtórzyć, stres jest częścią życia i sam w sobie nie jest problemem, staje się nim gdy jest ciągły. Pokazują to wyrazie badania.

 

 

Jako trener wystąpień publicznych prowadzę projekty w różnych miastach.

W ofercie są:
Szkolenie wystąpienia publiczne Warszawa
Kurs wystąpienia publiczne Kraków
Szkolenie wystąpienia publiczne Wrocław
Trening wystąpienia publiczne Poznań
Szkolenie wystąpienia publiczne Gdańsk

TUTAJ przeczytasz o wszystkich szkoleniach

 

Godne uwagi jest to, że wszystkie programy dostępne są też w języku angielskim.
Jeśli interesują Cię szkolenia po angielsku np. Szkolenie wystąpienia publiczne po angielsku, to zapraszam TUTAJ

Każdy program można też przeprowadzić w formie szkolenia indywidualnego np.
szkolenie indywidulane z wystąpień publicznych.

TUTAJ przeczytasz o coachingu

Podsumowując, oczywiście wszystkie szkolenia dostępne są w formie klasycznej oraz w formie szkolenia z wystąpień publicznych online. Istotne jest to, że każda z tych form przynosi oczekiwane efekty. Inna jest tylko forma ćwiczeń.

Nauka prezentacji biznesowych – trema, rodzaje i objawy

Nauka prezentacji biznesowych, najczęściej skupia się na tym żeby pokonać tremę. Kto nie zna tego uczucia? Słuchacze czekają, sekundy wydają się trwać wiecznie, w głowie pustka, a w gardle sucho. Sporo osób utożsamia się z angielskim królem Jerzy VI, którego trema paraliżowała tak, że nie był w stanie wydobyć z siebie słowa. Zostało to znakomicie przedstawione w filmie „Jak zostać królem”.

Nie trzeba być osobą publiczną i przemawiać na stadionie pełnym ludzi, żeby mieć podobne odczucia. W życiu codziennym, np. w pracy, nie brakuje podobnych sytuacji. Wystarczy wspomnieć spotkania biznesowe, prezentacje czy negocjacje. Jak w takich sytuacjach zachować profesjonalizm i nie poddawać się tremie?

Nauka prezentacji biznesowych – definicja

Trema (z łacińskiego tremere – trząść się) – uczucie strachu, które pojawia się przed wystąpieniem publicznym. Jest to stan szczególnego emocjonalnego napięcia i zdenerwowania, który jest spowodowany sytuacją, w której człowiek jest poddawany ocenie. Trema jest stanem umysłu, ale towarzyszyć jej mogą również objawy fizyczne. To pomieszanie stresu, niepokoju, pobudzenia i lęku przed krytyką.

Nauka prezentacji biznesowych – objawy tremy

Trudności z koncentracją, rozproszenie, obniżenie kontroli emocji, poczucie braku kompetencji, braku zadowolenia, odczucie zawodu, nastawienie się na porażkę – popadanie w błędne koło tremy.

Szkolenia z prowadzenia prezentacji – podział objawów

• fizjologiczne – zaburzenia oddychania, potliwość, przyśpieszenie rytmu serca, suchość
  w ustach, problemy żołądkowe, wydzielanie się hormonów: adrenaliny i kortyzolu;
• poznawczo-emocjonalne – uczucie niepokoju, napięcia, paniczny strach; zmniejszenie koncentracji uwagi, luki pamięciowe, drażliwość, pojawianie się myśli niezwiązanych z zadaniem, które zakłócają możliwość wykonania tego zadania;
• behawioralne – drgawki, trzęsienie się rąk, problemy z przyjęciem wygodnej pozycji i naturalnym poruszaniem się, błędy techniczne wykonania.

Nauka prezentacji biznesowych pomaga opanować te objawy, tak by nie przeszkadzały w prowadzeniu wystąpienia.

 

Szkolenia z prowadzenia prezentacji – rodzaje tremy

Podział ze względu na aspekt temporalny

• trema przedkoncertowa – lęk, niepewność, pobudzenie centralnego i wegetatywnego układu nerwowego;
• koncertowa – brak kontroli nad tym, co mamy zrobić, zaburzenia uwagi, nieprawidłowa ocena i negatywne myśli o sobie;
• oraz pokoncertowa – analizowanie wystąpienia, przeżywanie emocji wstydu, załamania, pojawia się poczucie niespełnienia oczekiwań osób, na których nam zależy – brak zgodności między oczekiwanym a osiągniętym poziomem wystąpienia.

Podział ze względu na aspekt funkcjonalny

• trema dezaprobacyjna, ma destrukcyjne skutki dla wystąpienia;
• adaptacyjna, prowadzi do pozytywnego pobudzenia, wzmaga wyobraźnię i motywację;
• oraz reaktywna pojawia się przed wystąpieniem ze względu na brak odpowiedniego przygotowania, niepewność czy brak doświadczenia scenicznego.

Nauka prezentacji biznesowych – style przywiązania

Czy mogą mieć wpływ na tremę?

Te powiązania mogą się wydawać odległe, choć moim zdaniem pozornie. Szkolenia z prowadzenia prezentacji, które prowadzę, boparte są na wiedzy psychologicznej połączonej z praktyką.

Teoria relacji z najważniejszym dla dziecka opiekunem (a zwykle jest to relacja z matką) mówi nam o tym, że właśnie w jej trakcie następuje rozwój wyobrażeń dziecka na temat siebie (self), budowany na bazie tej relacji i w odniesieniu do niej. W związki z emocjami, jakie tej relacji towarzyszą, jakie w dziecku wywołują kontakty z innymi, a przede wszystkim właśnie z matką.

Ta relacja ma wpływ na dorosłe życie. To, czego się uczymy, obserwując opiekuna, czy z relacji z nim wpływa np. na poczucie pewności siebie, własnej wartości, kreatywność, czy na to, jak sobie radzimy z oceną innych, np. podczas wystąpień publicznych. Kwestie dotyczące tremy mogą mieć korzenie już w dzieciństwie. Jeśli któraś z naszych reakcji utrudnia nam funkcjonowanie, to możemy do tych korzeni dotrzeć i przepracować przyczyny, choć może być to wymagająca praca.

Obserwacja spontanicznych kontaktów między dzieckiem i matką, którą przeprowadziła Mary Ainsworth w 1978 r., pokazała, że istnieją trzy podstawowe style przywiązania: bezpieczny i dwa tzw. pozabezpieczne.

Wystąpienia publiczne a styl bezpieczny: oparty na poczuciu bezpieczeństwa (ok. 70% dzieci)

To ten najbardziej pożądany dla właściwego rozwoju i budowania zdrowych relacji przez całe dorosłe życie. Kształtuje się poprzez bezpieczną i wspierającą obecność matki lub opiekuna. Ważną rolę odgrywa tu zaufanie, pewność, że opiekun jest blisko, że odpowie na każdą potrzebę. Wsparcie psychiczne połączone z bliskością fizyczną buduje w dziecku odwagę, ciekawość, otwartość, przekonanie o własnej wartości i o tym, że zasługuje na miłość. Dziecko szuka bliskości z innym człowiekiem, a takie podwaliny pomagają budować wartościowe i trwałe relacje interpersonalne w dorosłym życiu. Mają też wpływ np. na odporność na stres i kreatywność.

Takie osoby zazwyczaj lepiej potrafią panować nad stresem i tremą, ponieważ mają silne poczucie własnej wartości i akceptacji. Byli akceptowani przez opiekunów – mimo poniesionych porażek – więc i np. wystąpienie przed grupą obcych osób nie paraliżuje ich nawet wtedy, gdy mają świadomość popełnionych błędów. Traktują wydarzenia w kategorii wyzwań – nie barier.

Wystąpienia publiczne a style pozabezpieczne: styl lękowo-ambiwalentny (ok. 20% dzieci)

Cechuje się brakiem poczucia bliskości i bezpieczeństwa. Dziecko nie ma pewności, czy opiekun – w razie potrzeby – będzie ciągle obecny. A to łączy się z tym, że zaczyna występować zmienność, huśtawka emocji i zachowań. To efekt braku poczucia bezpieczeństwa. Taka osoba ciągle musi upewniać się, czy matka jest stale obecna, odczuwa przy tym silny lęk przed rozstaniem. Gdy ktoś trzeci próbuje włączyć się w uspokojenie dziecka, to ono stanowczo protestuje. Po powrocie matki dziecko wydaje się zdezorientowane. Okazuje gniew i opór wobec niej, ale jednocześnie pragnie też kontaktu z nią. Takie dzieci stosunkowo dużo płaczą i jednocześnie mniej interesują się otoczeniem.

A jak to przekłada się na relacje w dorosłym życiu? Relacje budowane przez taką osobę wyróżniają się brakiem poczucia stałości i bezpieczeństwa, popadają z jednej skrajności w drugą – od silnego zaangażowania w uczucie do dystansowania się. Często pojawiają się pytania o wierność partnera i o to, czy kocha naprawdę. Takie osoby czują się często niedoceniane przez innych. Jak można łatwo sobie wyobrazić, w czasie wystąpień publicznych takie wątpliwości związane z akceptacją i poczuciem własnej wartości też się odzywają.

Wystąpienia publiczne a style pozabezpieczne: styl unikowy (ok. 10% dzieci)

Poczucie odrzucenia, a nawet kara za próbę nawiązania bliskiego kontaktu fizycznego z matką – to cechy charakterystyczne tego stylu. Dzieci reprezentujące ten styl są fizycznie i psychicznie „odpychane”. Przede wszystkim unikają matki i odczuwają silną potrzebę włączenia nieświadomych mechanizmów obronnych – jak zaprzeczenie potrzeby więzi z matką czy opiekunem.

W dorosłych relacjach takie osoby czują się skrępowane bliskością, uciekają od intymności, mają niskie zaufanie do partnerów oraz skłonności np. do przelotnych relacji seksualnych i przesadnego skupienia na pracy zawodowej. Taka osoba może cierpieć na chorobliwą nieśmiałość, odczuwać lęk przed innymi ludźmi, a przed wystąpieniem publicznym odczuwać chorobliwą tremę. Strategia takiej osoby jest jedna – unik. Nie będzie mierzyła się z trudnościami – bo będzie się bała: upokorzeń i wstydu, który może odczuć.

Część badaczy wspomina też o stylu lękowo-zdezorganizowanym, który charakteryzuje się tym, że dziecko wydaje się oszołomione, kiedy matka bierze je na ręce.

 

Badania przeprowadzone przez Mario Mikulincera, Phillip R. Shavera i Eldad Roma dowodzą, że style przywiązania mają wpływ na umiejętność twórczego rozwiązywania problemów, a tym samym na radzenia sobie w wymagających sytuacjach. Wyniki badań pokazują, że osoby, które charakteryzuje styl bezpieczny, lepiej radzą sobie ze stresem wywołanym nowymi i niejednoznacznymi informacjami, dzięki czemu mogą sprawniej i odważniej reagować. To pokazuje, że warto było wykorzystywać taką wiedzę tworząc projekt Nauka prezentacji biznesowych. 

 

Styl a praca nad stresem i tremą – podsumowanie

Bezpieczne style przywiązania dają większe poczucie pewności siebie i własnej wartości. Zapewniają poczucie bezpieczeństwa w sytuacjach interpersonalnych, do jakich bez wątpienia można zaliczyć prezentacje biznesowe, spotkania sprzedażowe czy wystąpienia publiczne. Dają poczucie mniej lub bardziej świadomego psychologicznego oparcia w wymagających chwilach.

Jeśli jednak style przywiązania kształtują się we wczesnym dzieciństwie, czy możemy z nimi pracować tak, żeby rozwijać w sobie elementy charakterystyczne dla stylu bezpiecznego?

Tak, można zmienić styl przywiązania poprzez długotrwałe doświadczanie innych przeżyć, np. bliskości okazywanej przez ważną osobę. Najlepszy sposób to odpowiednia psychoterapia. Psychiatra Daniel Siegel zauważa też, że zmiany przynieść może związek z osobą prezentującą styl bezpieczny. Innym czynnikiem wpływającym na zmianę, którego planować nie polecam, jest przeżycie bardzo silnego doświadczenia emocjonalnego, takiego jak np. wypadek samolotowy.

Całość pokazuje jak głęboko są korzenie poczucia własnej wartości. Praca  nad jego rozwojem jest bardzo wymagająca. Trema natomiast jest bardzo blisko tego wszystkiego. Praca nad jej pokonywaniem powinna zaczynać się od środka, od budowania poczucia własnej wartości co daje odporność na ocenę innych. Podobnie moje projekty Nauka prezentacji biznesowych, główny nacisk kładą na rozwój tego co w środku.

 

Szkolenia dostępne są w różnych miastach.

W ofercie są:
Szkolenie wystąpienia publiczne Warszawa
Kurs wystąpienia publiczne Kraków
Szkolenie wystąpienia publiczne Wrocław
Trening wystąpienia publiczne Poznań
Szkolenie wystąpienia publiczne Gdańsk

TUTAJ przeczytasz o wszystkich szkoleniach

 

Do tego wszystkie programy dostępne są też w języku angielskim.
Jeśli interesują Cię szkolenia po angielsku np. Szkolenie wystąpienia publiczne po angielsku, to zapraszam TUTAJ 

Każdy program można też przeprowadzić w formie szkolenia indywidualnego np.
szkolenie indywidulane z wystąpień publicznych.

TUTAJ przeczytasz o coachingu 

Do tego oczywiście wszystkie szkolenia dostępne są w formie klasycznej lub w formie szkolenia z wystąpień publicznych online.

 

Kurs autoprezentacji i przemówień publicznych – trema

Czy przydatna może być Racjonalna Terapia Zachowania?

Staraj się akceptować siebie i bądź bardziej pewny siebie – brzmi prosto, tylko jak to zrobić?

 „Nikt nie może Cię zranić bez Twojego przyzwolenia na to”.
Eleonora Roosevelt

„Inni nie mogą nam zabrać naszego szacunku do siebie, jeśli sami im go nie oddamy”.
Mahatma Gandhi

Wstępnie o stresie i tremie

Kurs autoprezentacji i przemówień publicznych, w sporej części poświęcony jest pracy z tremą. Zrozumienie, że wynika ona głównie z obawy przed byciem ocenianym oraz że ma podłoże w świadomości i psychice, w dużym stopniu ułatwia jej okiełznanie . Żeby ją pokonać, trzeba przede wszystkim postawić na pracę nad samym sobą, czyli na budowanie poczucia własnej wartości. Co ważne, swoją wartość trzeba budować na sądach i ocenach własnych, a nie opinii otoczenia. Nie jest to ani łatwe, ani szybkie, ponieważ to, co trzeba zmienić przede wszystkim, sposób myślenia.

Słów słów „stres” i „trema” będę używać wymiennie, bo trema jest specyficznym rodzajem stresu. Ćwiczenia, które przedstawię, mają zastosowanie w obu przypadkach. Propozycji będzie dużo – każdy musi wybrać ćwiczenia odpowiednie dla siebie. Ale najpierw trzeba zrozumieć, gdzie znajduje się źródło stresu, tremy.

Kurs autoprezentacji i przemówień publicznych – sprawdź, jak sobie radzisz

Nie zawsze widzimy albo też nie zawsze chcemy zobaczyć, jak reagujemy w sytuacji stresowej. Zazwyczaj o tak trudnych emocjonalnie chwilach chcemy jak najszybciej zapomnieć. Warto jednak się sobie przyjrzeć: można to zrobić, używając np. naukowego narzędzia, jakim jest COPE – wielowymiarowy inwentarz do pomiaru stresu.
Jest to kwestionariusz służący do oceny sposobów radzenia sobie ze stresem, opierający się na samoopisie. Zawiera 60 stwierdzeń, na które odpowiada się na 4-stopniowej skali.

Taki test pozwala na ocenę 15 strategii reagowania w stresowych sytuacjach. Oto kilka z nich:

1.  aktywne radzenie sobie;
2.  planowanie;
3. poszukiwanie wsparcia emocjonalnego;
4.  unikanie konkurencyjnych działań;
5.  zwrot ku religii.

Mój kurs autoprezentacji i przemówień publicznych, zawiera kilka testów, którą są przydane w naszej pracy. Pomogą nam sprawdzić między innymi to jak radzisz sobie ze stresem, jak się komunikujesz itp.

Nie bądź naiwny – praca nad tremą oraz stresem to nie 5 szybkich kroków

Trzeba to powiedzieć wprost: jedzenie czekolady, sprawianie sobie drobnych przyjemności, bieganie, ćwiczenia oddechowe, spotkania z przyjaciółmi pomogą w pracy nad stresem, ale tylko doraźnie.

Jeśli chcesz panować nad stresem, to nie może on być Twoim wrogiem. Trzeba się z nim zaprzyjaźnić. Jak to zrobić? Poznać siebie oraz to, co wywołuje w Tobie napięcie. Kolejny krok to zrozumienie swojej reakcji i, w miarę możliwości, zmniejszenie obszaru zmartwień przez zmianę zachowania. Nikt nie jest doskonały, za to każdy może próbować rozwinąć w sobie umiejętność wyrażania uczuć i myśl. Szanowania swoich emocji, a nie unikania ich.

Warto też zrozumieć, że korzystanie ze wsparcia innych nie jest ujmą ani powodem do wstydu, ale że tzw. „sieć wsparcia” to ważny element życia. I podobnie jak nie można dopuszczać do tego, żeby stres się kumulował, tak i nie można go lekceważyć. Próba „wyeliminowania” stresu, ponieważ kojarzy się z negatywnymi emocjami, jest błędem. Nieodczuwanie emocji negatywnych może prowadzić do zaburzeń także w doświadczaniu emocji pozytywnych. Tym jak radzić sobie ze stresem możemy zająć się w ramach projektu Szkolenie zarządzanie stresem, w trakcie coachingu indywidualnego lub w ramach kursu autoprezentacji i przemówień publicznych.

Tyle teorii, a jak to wygląda w praktyce? Co dokładnie należy robić?

Na co mam wpływ?

„Boże, daj mi siłę, abym mógł zmienić to, co zmienić jestem w stanie. Daj mi cierpliwość, bym mógł znieść to, czego zmienić nie mogę. I daj mi mądrość, bym odróżnił jedno od drugiego”
Marek Aureliusz

Zmiana, o której mówił Marek Aureliusz, często wymaga wyjścia poza sferę własnego komfortu. Musimy przyjąć postawę życiową, która polega na wychodzeniu naprzeciw wyzwaniom. Viktor Frankl, wiedeński psychiatra, więzień obozów koncentracyjnych, nazywał ją postawą proaktywną. Uważał, że to my – nikt inny – jesteśmy odpowiedzialni za nasze życie.

To od nas zależy, jak żyjemy, co mamy, jacy jesteśmy. W naszym życiu mamy coś takiego jak wolny wybór – choćby nie wiadomo, co się działo, to my wybieramy, jak się zachować oraz co zrobić. Właśnie w tej przestrzeni, sferze wolności, tak naprawdę budujemy życie, za które sami jesteśmy odpowiedzialni. Dlatego każdy sam musi zrozumieć jego sens oraz cel. Nie tylko okoliczności czy inni ludzie determinują nasze zachowanie i samopoczucie.

„Pomiędzy bodźcem i reakcją jest miejsce na wolny wybór. Co by się nie działo, to my wybieramy, jak się zachować, co zrobić”.

Wyuczone działanie człowieka – często związane ze stylami przywiązania, których nauczył się jako dziecko – każe omijać problemy, usuwać je albo rozwiązywać. Mechanizm ten doskonale działa, kiedy sytuację odnosimy do świata zewnętrznego. Dużo gorzej i trudniej jest wtedy, gdy podobne dylematy mamy rozstrzygać na poziomie wewnętrznym – kiedy w grę wchodzą nasze myśli i emocje. Kurs autoprezentacji i przemówień publicznych, a raczej jego część poświęcona tremie pozwoli nam sprawdzić, to w jaki sposób podchodzisz do radzenie sobie ze problemami i stresem.

Warto odnieść się tu do terapii ACT i jej podstawowej teorii – ram relacyjnych. Sugeruje ona, że nasze reakcje i zachowania są powodowane oraz kierowane przez sieci wzajemnych odniesień, czyli ramy relacyjne.

W ten sposób możemy sprawnie i bezpiecznie poznawać świat, ponieważ nie musimy czegoś doświadczyć osobiście. Jednak w świecie naszego wnętrza, gdy wydarzenie, sytuacja czy przeżycie zostanie połączone w głowie z czymś niemiłym, może mieć to wpływ na wszystkie inne elementy w ramie relacyjnej.

Kurs autoprezentacji i przemówień publicznych – jak to wykorzystać?

Oto przykład tego, jak działają ramy relacyjne i dlaczego nie chodzi o to, by z tremą walczyć. Gdy mamy duże obawy przed wystąpieniami, staramy się stłumić emocje za pomocą myśli. Wielu powtarza sobie, że lepiej się nie denerwować, bo wszystko zepsujemy, ale sama myśl o porażce może wywołać strach. Ramy relacyjne oraz skojarzenia wywoływane przez słowa działają także na zasadzie zaprzeczeń. Powtarzanie sobie, że nie chcę czuć tremy, wywoła dokładnie tę samą ramę relacyjną. Ale dzieje się tak nie tylko w przypadku tremy– spróbuj nie myśleć o ferrari. Oto jedno z ćwiczeń jakie zawiera mój kurs autoprezentacji i przemówień publicznych.

ĆWICZENIE: Patrz na to zdjęcie przez 60 sekund, a następnie z całych sił postaraj się przez kolejnych 5 minut nie pomyśleć ani razu o czerwonym ferrari.

 

 

I jak? Udało się o nim nie myśleć? Jak widać na tym przykładzie, nawet próba niemyślenia o czymś wywołuje ramę. Ponieważ cały czas w głowie trzeba mieć zaaktywizowane w tle pojęcie, o którym mamy nie myśleć. Niezbędna jest akceptacja emocji. Przy zachowaniu świadomości, że nie jest się tożsamym z daną emocją.

Warto akceptować odczuwany przez nas lęk; prawdziwie reagować na to, co się dzieje i przyjmować wydarzenia, emocje oraz pamiętać, że to wszystko to nie my, tylko rzeczy, których doświadczamy.

Badania potwierdzają, że niezgoda i brak otwartości na przeżywanie lęku zdecydowanie wpływa na jego występowanie na różnych płaszczyznach (Hayes Strosahl i inni, 2004). Pod wpływem wyższego pobudzenia fizjologicznego osoby, które unikają doświadczania, wykazują wyższe prawdopodobieństwo wystąpienia ataków paniki, niż osoby, które gotowe są zaakceptować swój lęk (Karekla, Forsyth i Kelly, 2004).

Kurs autoprezentacji i przemówień publicznych – nie tłum emocji

Wyrażanie swoich uczuć w sposób akceptowalny społecznie i mówienie o nich, gdy kipią w nas negatywne emocje, jest ważną kompetencją: tłumienie ich jest przyczyną stresu oraz problemów ze zdrowiem. Co ciekawe, w takim samym stopniu stresujemy się sprawami, które kiedyś się wydarzyły, jak i tymi, które nigdy nie miały miejsca. Tylko niewielki ułamek problemów (8% według badań Alana Loya McGinnisa), o których rozmyślamy, pojawi się naprawdę!

CIEKAWOSTKA:

Tłumienie silnych emocji oraz martwienie się wszystkim dookoła prowadzi do spadku liczby białych krwinek (limfocytów) we krwi oraz osłabienia ich aktywności. Nawet pojedynczy epizod silnego stresu niszczy nowopowstające komórki w mózgu. Przewlekły stres może jest mniej spektakularny, ale wcale nie jest mniej groźny.
*Rosalind Franklin, Uniwersytet w Chicago

W walce z tremą, stresem, a nawet lękiem czy depresją, kluczem do sukcesu są emocje i myśli. Na to, co i jak myślimy, ale też co czujemy, wpływa z kolei wiele innych czynników, takich jak np. sposób działania naszego schematycznego mózgu, język, którym się posługujemy, sposoby radzenia sobie z trudnymi emocjami czy też akceptacja różnego rodzaju emocji, których doświadczamy.

Co ciekawe, niezwykle istotny wydaje się być styl przywiązania, o którym już pisałem, czyli bazowy wzór relacji interpersonalnych kształtowany we wczesnym dzieciństwie, kiedy tworzy się relacja dziecka z opiekunem. Takie schematy relacji, nazywane też wewnętrznym modelem operacyjnym, stają się wzorem, na podstawie którego powstają nasze oczekiwania względem interakcji społecznych.

Myśl jest kluczem

„Myśl jest kluczem” – to brzmi jak tekst wypowiadany przez Yodę w Gwiezdnych wojnach, ale w tym stwierdzeniu jest sporo logiki oraz naukowych dowodów.
Myśl jest kluczem do zmiany i szeroko pojętego sukcesu, ponieważ to od niej wszystko się zaczyna. Powodowana jest naszymi potrzebami, które dają o sobie znać także jako efekt stylu przywiązania, który prezentujemy. Za myślą musi pójść ogromny nakład systematycznej pracy – im większy cel, tym więcej wysiłku wymaga jego osiągnięcie. Nikt nie wspiął się na wysoki szczyt bez przygotowania oraz odpowiedniego ekwipunku. Oczywiście, mając dokładnie obrany cel i ciężko pracując, zwiększamy szanse powodzenia. Kurs autoprezentacji i przemówień publicznych, da Ci realne narzędzie do rozwoju na polu wystąpień publicznych i prezentacji biznesowych.

Kurs autoprezentacji i przemówień publicznych –  Racjonalna Terapia Zachowania

Jak połączyć świadomość, że wszystko zaczyna się od tego, jak myślimy, jak postrzegamy rzeczy i wydarzenia oraz jak traktujemy wyzwania z wiedzą, że nie na wszystko mamy wpływ?
Jedną z odpowiedzi może być RTZ, czyli Racjonalna Terapia Zachowania, stworzona przez psychiatrę Maxie’go C. Mautlsby’ego. Opiera się na założeniu, że nie faktyczne wydarzenia wywołują nasze emocje, ale to, jakie mamy na ich temat przekonania.

Jednym słowem, jak mawiał Epiktet, „To nie zdarzenia nas smucą, ale to, jak je widzimy“.

Skoro nasze reakcje zależą od naszych myślowych pryzmatów, to znaczy, że odpowiedzialność jest po naszej stronie. Wzięcie jej na siebie oznacza koniec zrzucania winy za swoje kłopoty na innych.

RTZ opiera się na schemacie, który okazuje się bardzo przydatny podczas szkoleń z zakresu pracy ze stresem, wystąpień publicznych i prezentacji biznesowych, obsługi klienta czy psychologii sprzedaży. Ten schemat to łańcuch prowadzący od danego wydarzenia do Twojego zachowania.

Alfabet powstawania emocji:

A – Sytuacja, wydarzenie aktywujące (Twoje konkretne spostrzeżenia);
B – Przekonania, myśli interpretacyjne (Twoje myśli i przekonania);
C – Emocje, które powstają na tej bazie (Twoje uczucia);
D – Zachowanie fizyczne, podejmowane na podstawie emocji (Twoje działanie).

 

Skoro więc nasze emocje i zachowania zależą od tego, co i jak myślimy, to – UWAGA – MAMY WŁADZĘ.

Zdecydowanie jest to podwód do radości, choć władza oznacza też odpowiedzialność. Odpowiedzialność, która wynika ze świadomości wpływu. Masz wpływ bez względu na to, co robisz, oraz czego dotyczy Twoje działanie. Jeśli nie umiesz pozbyć się problemu, działając zewnętrznie, możesz zmienić swoje myślenie o nim. Wymaga to oczywiście sporej pracy i zaangażowania, ale to jest właśnie podejście proaktywne, czyli postawa odpowiedzialności wobec siebie.

Jednym z najgłośniejszych promotorów tego podejścia był wspomniany w poprzednim artykule Viktor Frankl. Frankl był więźniem obozów w Theresienstadt, Auschwitz oraz Dachau, i to właśnie w trakcie 3 lat spędzonych za drutem kolczastym odkrył, że nawet w tak dramatycznych sytuacjach człowiek ma wpływ; że nie tylko okoliczności oraz inni ludzie determinują nasze zachowanie i samopoczucie. Kurs autoprezentacji i przemówień publicznych, dotyka oczywiście dużo lżejszych problemów, ale z powodzeniem możemy je wykorzystać w pracy.

ĆWICZENIE: Dokończ historie. Przeczytaj opisy dwóch sytuacji znajdujące się na następnym slajdzie i powiedz, jak się zakończyły.

Sytuacja 1: Grupa kolegów postanowiła urządzić w lesie ognisko. Tomek poszedł poszukać drewna. Na leśnej polanie znalazł długie i grube kije, które postanowił zabrać. Wracając do kolegów, nagle przewrócił się.

Sytuacja 2: Gdy Wojtek odwiedził Marka w jego pokoju, zauważył, że panuje tam straszny bałagan. Na podłodze były porozrzucane rzeczy, ubrania, pamiątkowe zdjęcia Marka i jego dziewczyny.

 

Podsumowanie ćwiczenia.

Zauważ, że możliwości interpretacji tych historyjek jest zawsze wiele. To od Ciebie zależy, którą z nich wybierzesz, choć najczęściej dzieje się to na poziomie nieświadomym, automatycznie: bazując na przyzwyczajeniach i schematach myślowych wpadamy na taką, a nie inną opcję.

W każdej sytuacji możemy świadomie wpływać na to, co o niej myślimy, możemy poszerzać możliwości wyboru.

Bardzo ważne jest jednak, żeby robić to z szacunkiem dla przeżywanych emocji, nie można ich tłumić, i wmawiać sobie, że jest inaczej. Trzeba dać im przestrzeń, nie pozwalając by nas w całości zalały. Zarządzanie emocjami, tremą czy stresem nie polega na ich zlikwidowaniu i skorzystaniu z tabletki przeciwbólowej, która sprawi, że nie będziemy przeżywali tzw. „złych emocji”. Tylko na mądrym ich doświadczaniu, bo jak już wspominałem nie ma emocji, dobrych lub złych…są emocje. Emocje to natomiast podstawa, na której opiera się mój kurs autoprezentacji i przemówień publicznych. Są one bowiem elementem , który przenika każdą dziedzinę naszego życia.

 

Szkolenia dostępne są w różnych miastach.

W ofercie są:
Szkolenie wystąpienia publiczne Warszawa
Kurs wystąpienia publiczne Kraków
Szkolenie wystąpienia publiczne Wrocław
Trening wystąpienia publiczne Poznań
Szkolenie wystąpienia publiczne Gdańsk

TUTAJ przeczytasz o wszystkich szkoleniach 

 

Do tego wszystkie programy dostępne są też w języku angielskim.
Jeśli interesują Cię szkolenia po angielsku np. Szkolenie wystąpienia publiczne po angielsku, to zapraszam TUTAJ

Każdy program można też przeprowadzić w formie szkolenia indywidualnego np.
szkolenie indywidulane z wystąpień publicznych.

TUTAJ przeczytasz o coachingu

Do tego oczywiście wszystkie szkolenia dostępne są w formie klasycznej lub w formie szkolenia z wystąpień publicznych online.

*Tutaj przeczytasz więcej o tremie.

 

Nauka wystąpień publicznych – stresory i rodzaje stresu

Definicja – potoczne rozumienie stresu

Nauka wystąpień publicznych, nie ogranicza się jedynie do tego jak stać przy flipcharcie, czy jak gestykulować. Zdecydowanie ważniejsze jest umiejętne poradzenie sobie ze stresem. Ten blok z trakcie szkolenia wystąpienia publiczne zwykle zaczynam od merytoryki.

Definicji stresu jest dużo. Według tej najbardziej powszechnej stres to świadoma lub nieświadoma reakcja organizmu na stawiane mu wymagania. Można uznać, że to relacja pomiędzy możliwościami osoby a wymogami sytuacji.

Znaczenie potoczne

W języku angielskim słowo stres oznacza napięcie, ciśnienie. W potocznym rozumieniu stres jest: stanem/reakcją o właściwościach negatywnych, przykrych, obciążających, grożących załamaniem. To szkodliwy bodziec niekorzystnie wpływający na życie. Tak myślimy, słysząc słowo „stres”. Ale to nie jest pełna definicja.

Pozytywna strona

Stres ma też pozytywną stronę. To on ostrzega, to on motywuje, to on pobudza, daje energię, poprawia wydajność. Po odkryciu mechanizmu jego działania, przestanie być taki straszny.

Jak na nas wpływa?

Jedni mówią, że ze stresem można walczyć, drudzy, że można jedynie się z nim oswoić. Niezależnie od podejścia podstawą, jest tu właściwa reakcja na sytuację i te czynniki, które stres wywołują. Jest to możliwe pod warunkiem, że jesteśmy świadomi tego, jaki wpływ ma na nas stres i co może mu to działanie utrudnić.

Można założyć, że ile jest osób, tyle reakcji stresowych. Stres to bardzo indywidualne odczucie – ale z drugiej strony na podstawie dostępnej wiedzy, narzędzi i znajomości odpowiednich technik można zbudować własną strategię pracy ze stresem. Nie oznacza to, że stres zniknie, ale nie będzie nam tak mocno przeszkadzał.

Pracę ze stresem trzeba prowadzić umiejętnie, zachowując szacunek dla przeżywanych emocji, dążąc do usprawniania naszej reakcji. Nauka wystąpień publicznych, to znakomita okazja do pracy ze stresem, który w sytuacji ekspozycji publicznej dopada nas szczególnie mocno.

Akceptuj stres

Wielkim błędem jest próba „wyeliminowania” stresu. Robimy to, ponieważ kojarzy się nam on z negatywnymi w swoim wydźwięku emocjami. Stres trzeba uznać za bazę dla rozwoju, a igranie z emocjami, chęć nieodczuwania tych negatywnych, może prowadzić do zaburzeń.

Nauka wystąpień publicznych – optimum stresu

Optimum stresu, czyli ani za dużo, ani za mało, to dla nas i naszego organizmu sytuacja idealna. W łagodnej formie stres jest potrzebny po to, by motywować do działania i pobudzać umysł. Nie chodzi tu o stres, który paraliżuje i odbiera chęć do działania, ale o bodźce, które sprawiają, że mózg się nie nudzi. Bezczynność jest dla mózgu bardziej męcząca niż wysiłek. Gdybyśmy nie odczuwali głodu, strachu, zimna – ludzkość nie przetrwałaby, a na pewno nie zaszłaby tak daleko, jeśli chodzi o rozwój cywilizacyjny, a także duchowy. W ogóle nie potrzebowalibyśmy tworzyć społeczeństwa, niepotrzebny byłby język, wszelkie narzędzia itd. – nawet epoka kamienia łupanego byłaby zbyt dużym skokiem cywilizacyjnym.

Nauka wystąpień publicznych – trzy typy definicji stresu:

1. stres jako bodziec – sytuacje występujące w naszym otoczeniu mające naturalną zdolność do wywoływania napięcia i silnych emocji (Janis, T. Holmes i R. Rahe);
2. stres jako reakcja – zarówno fizjologiczna, jak i psychologiczna będąca odpowiedzią na działanie stresorów – sytuacji wywołujących stres (koncepcja Selyego);
3. stres jako proces lub transakcja – relacja między jednostką a otoczeniem (Lazarus, Folkman, Hobfoll).

Stresująca historia

Stres towarzyszy ludziom od zawsze. Na przestrzeni wieków zmieniały się jednak jego przyczyny. Mimo że mamy już XXI wieku, wiedzę o tym wyjątkowo istotnym zjawisku zaczęliśmy zgłębiać stosunkowo niedawno.

Samo pojęcie „stres” wprowadzone zostało do użycia w latach 30 XX wieku. przez Hansa Hugona Selye’a, który jako pierwszy postawił hipotezę, że źródłem szeregu chorób somatycznych jest stres i brak umiejętności radzenia sobie z nim.

Ciekawostka

Selye przez 50 lata badał zjawisko stresu i jego wpływ na organizm człowieka. Dlatego nosił przydomek dr Stress. Selye był aż dziesięciokrotnie nominowany do Nagrody Nobla, której nigdy nie otrzymał.

Teoria dr. Stressa

Podobne myślano wcześniej, ale w inny sposób o tym mówiono. Samo pojęcie psychosomatyka, czyli całościowe podejście do choroby człowieka, pojawiło się w medycynie już na początku XIX wieku (J.Ch. Heinroth), ale już Platon w swoim dziele Parmenides pisał, że: „Leczenie wielu chorób nie jest znane lekarzom Hellady, gdyż nie baczą oni na całość, którą także studiować należy, albowiem nie może być zdrowa część, kiedy nie domaga całość”.

Selye zdefiniował stres w odniesieniu do biologii i fizjologii jako: „Nieswoistą reakcję organizmu na wszelkie stawiane mu żądania”.

Zdaniem naukowca ze stresem mamy do czynienia w bardzo różnych sytuacjach – zarówno tych odbieranych jako nieprzyjemne, jak i tych wywołujących miłe doznania. Istotą stresu jest intensywność żądania przystosowania się do nowej sytuacji lub ponownego dostosowania się do sytuacji normalnej. Selye zwrócił uwagę na dwa – dzielone ze względu na źródło – aspekty stresu. To stres: fizjologiczny i psychologiczny. Nauka wystąpień publicznych, to świetna okazja, żeby rozbroić swój stres w kontekście prowadzenia prezentacji  biznesowych i poznać jego przyczyny.

Teoria dr. Stressa – rodzaje stresu

Stres fizjologiczny
Pojawia się, gdy działają na nas fizyczne czynniki wewnętrzne (wysoka lub niska temperatura ciała, bóle) lub zewnętrzne (praca na wysokościach, na dużej głębokości, hałas, presja czasu, temperatura), które wpływają na fizjologię. Taki stres dotyczy zależności pomiędzy siłą bodźca a poziomem pobudzenia fizjologicznego.

Stres psychologiczny

Pojawia się, gdy interpretujemy stawiane naszemu organizmowi wymagania. To daje motywację do działania. Stres w wielu przypadkach to wynik naszych świadomych lub nieświadomych procesów myślowych. Skojarzeń związanych z przeżytymi wydarzeniami, emocjami, które się pojawiały. Odnosi się on do interpretacji znaczenia danego bodźca dla osoby, która go doświadcza. Stres psychologiczny dzieli się na pozytywny – eustres – i negatywny – dystres. Nauka wystąpień publicznych, skupia się szczególnie na tym rodzaju stresu.

Stres pozytywny i negatywny

Eustres (pozytywny):

1. motywuje do działania, podnosi poziom energii;
2. mobilizuje do akcji;
3. umożliwia skupienie uwagi na problemie;
4. krótkotrwały;
5. postrzegany jako coś, z czym możemy sobie poradzić;
6. ekscytujący/pobudzający/jest bodźcem do działania;
7. poprawia wydajność.

Taki stres przyczynić się do tego, że osiągniemy sukces. Prowokuje do działania i, mimo że wiąże się z uczuciem krótkiego dyskomfortu, to finalnie prowadzi do rozwoju.

Dystres (negatywny)

1. dezorganizuje działanie;
2. nieprzyjemny;
3.  zmniejsza efektywność;
4. postrzegany jako coś z czym nie jesteśmy sobie w stanie poradzić;
5. przewlekły, jest przyczyną wielu chorób;
6. krótko-/długoterminowy.

Neustres (neutralny)

Jak sama nazwa wskazuje – to bodziec neutralny, jeśli chodzi o siłę działania, ale co ważne – dla każdej osoby to może być coś innego. To co dla osoby A jest neutralne w działaniu, dla osoby B może być stresem pozytywnym albo negatywnym. Na przykład podczas wystąpienia publicznego: jedna osoba w ogóle nie zwraca uwagi na słuchające ją osoby, druga uwielbia przemawiać właśnie ze względu na publiczność, trzecia paraliżują wpatrzeni w nią widzowie.

Na poziomie fizjologicznym – na początku reakcji organizmu na stres – działanie stresu pozytywnego i negatywnego zasadniczo się od siebie nie różni. Te różnice pojawiają się na poziomie psychologicznym. Wszystko zależy więc od nas, od tego, jakie znaczenie nadamy wydarzeniu, które nas stresuje.

Czy to oznacza, że możemy wpływać na stres?

Odpowiedź brzmi: tak. Można nauczyć się, jak obniżać napięcie, jak pokonać stres wpływający negatywnie na nasze funkcjonowanie. Ale najpierw musimy zrozumieć mechanizmy działania. Tylko wtedy można starać się go kontrolować. Mam w ofercie dedykowane temu tematowi szkolenie zarządzanie stresem, jednak nauka wystąpień publicznych, też pozwala się tym tematem mocno zająć, ponieważ opanowanie swoich emocji na scenie, czy podczas prezentacji biznesowej, to jeden z podstawowych elementów naszej pracy.

Nauka wystąpień publicznych – faza stresu wg. Selye’go:

Faza alarmowa:

to faza początkowa, czyli reakcja organizmu na zaskoczenie i niepokój, który pojawia się w sytuacji konfrontacji z czymś nowym i nieznanym. Ten strach może wynikać z braku doświadczenia. Jest to faza mobilizacji obronnych sił.
Ta mobilizacja występuje w dwóch stadiach:

• stadium szoku – bezpośredni wpływ czynnika szkodliwego na organizm, wystąpienie pierwszych sygnałów pobudzenia organizmu do obrony, np. spadek ciśnienia krwi;
• stadium przeciwdziałania szokowi – podjęcie wysiłku obronnego, któremu towarzyszą zmiany w funkcjach fizjologicznych, np. wzrost ciśnienia krwi, podwyższenie temperatury ciała.

 

Faza przystosowania (odporności):

organizm uczy się wtedy skutecznie i bez nadmiernych zaburzeń radzić sobie ze stresorem. Obniżenie sprawności działania, zmiany w zachowaniu (nerwowość, drażliwość), trudność w koncentracji uwagi, luki w pamięci; pogorszenie stanu zdrowia. Jeśli organizm poradzi sobie z trudną sytuacją, wszystko wraca do normy, w innym wypadku następuje trzecia faza.

Faza wyczerpania:

to stałe pobudzenie całego organizmu (przewlekły stres), które prowadzi do wyczerpania zasobów odpornościowych. Może być przyczyną chorób psychosomatycznych. W szczególnych przypadkach prowadzi nawet do śmierci. W zachowaniu obserwujemy skrajną sztywność lub nieuzasadnioną zmienność, rozproszenie uwagi, myślenie chaotyczne, apatię, rezygnację.

Nauka wystąpień publicznych – stres jako relacja

Kolejnymi postaciami, o których warto wspomnieć w kontekście stresu, są: Richard S. Lazarus i Susan Folkman.

Stres to określona relacja między osobą a otoczeniem, która jest oceniana przez osobę jako obciążająca lub taka, z którą nie jest w stanie sobie poradzić.

Kluczem do opisania i zrozumienia stresu są procesy poznawcze, czyli ocena poznawcza wydarzenia jako istotnego z punktu widzenia interesów jednostki. Takie ujęcie stresu nazywane jest relacyjnym – pokazuje istotę emocji w powstawaniu stresu. Naukowcy wyróżniają dwa sposoby radzenia sobie ze stresem: instrumentalną, polegającą na kształtowaniu relacji stanowiącej sytuację stresową, i drugi to radzenie sobie z własnymi emocjami.

Emocje to temat, od którego często uciekamy, bagatelizując ich wpływ na nasze funkcjonowanie. Tymczasem emocje są silnie i nierozerwalnie związane ze stresem, który nam towarzyszy.

Stres – w zależności od tego, jakie znaczenie mu nadamy – wpływa na nas mobilizująco lub osłabiająco, wtedy dezorganizuje nasze działanie. To w prosty sposób przekłada się na nasze wyniki, czyli na naszą efektywność i na nasze zdrowie. Warto więc wziąć stres na warsztat, do czego zachęcam.

Nauka wystąpień publicznych – stresor

Koncepcja stresora

Nauka wystąpień publicznych, to proces, w trackie którego warto czerpać wiedzę w różnych źródeł.  Koncepcja stresora, to kolejny sposób podejścia do kwestii stresu wart uwagi.

Ta koncepcja zakłada, że stres jest pochodną stylu życia:

• monotonia – powtarzanie w krótkich odstępach czasu na ogół prostych czynności;
• obciążenie – obarczenie siebie zadaniami przekraczającymi własne kompetencje;
• bezradność – brak poczucia, że w danej sytuacji mogę na coś lub kogoś liczyć;
• odrzucenie – aspekt społeczny wykluczenia przez dane środowisko, np. zawodowe, towarzyskie, rodzinne;
• presja – oddziaływanie kogoś lub czegoś mające skłonić do wykonania określonej czynności.

 

Koncepcja stresora – lista stresorów

Psychiatrzy, Thomas Holmes oraz Richard Rahe, przedstawili w 1967 r. koncepcję stresu, która odnosi się do pojęcia stresora, czyli zdarzenia lub bodźca wywołującego stres. Naukowcy byli przekonani, że istnieje związek między stresorami a chorobą. Sporządzili listę 43 wydarzeń życiowych, którym następnie przyporządkowano odpowiednią wartość na skali poziomu stresu (o liczba w nawiasie przy danym wydarzeniu). Tak powstał kwestionariusz Social Readjustment Rating Scale (SRRS), czyli Skala Ponownego Przystosowania Życiowego. To narzędzie jest już „wiekowe” ale pokazuję je w ramach ciekawostki.

KOMENTARZ: Punktacja ta nie została jednak zbyt dobrze przyjęta. Środowisko psychologów zwróciło uwagę na tzw. subiektywne odczucia. To znaczy, że to samo wydarzenie może być zupełnie inaczej przeżywane przez różne osoby. Dla jednych rozwód może być stresującym wydarzeniem, a dla drugich szczęśliwym finałem stresujących wydarzeń z przeszłości.

Koncepcja stresora – lista stresorów

1. Śmierć współmałżonka (100)
2.  Rozwód (73)
3. Separacja małżeńska (65)
4.  Pobyt w więzieniu (63)
5. Śmierć bliskiego członka rodziny (63)
6. Zranienie ciała lub choroba (53)
7. Zawarcie małżeństwa (50)
8. Zwolnienie z pracy (47)
9.  Pogodzenie się ze skłóconym współmałżonkiem (45)
10. Przejście na rentę lub emeryturę (45)
11. Choroba w rodzinie (44)
12. Ciąża (40)
13. Kłopoty w pożyciu seksualnym (39)
14. Powiększenie się rodziny (39)
15. Rozpoczynanie nowej pracy zawodowej (39)
16. Zmiany w dochodach finansowych (38)
17. Śmierć bliskiego przyjaciela (37)
18. Zmiana zawodu (36)
19. Wzrost konfliktów małżeńskich (35)
20. Hipoteka ponad 10 000 dolarów (31)
21. Wiadomość o konieczności zwrotu większego długu lub pożyczki (30)
22. Zmiana stopnia odpowiedzialności w życiu zawodowym (29)
23. Opuszczenie przez dzieci domu rodzinnego (29)
24. Kłótnie i starcia z krewnymi współmałżonka (29)
25. Wzmożenie wysiłku dla wykonania jakiegoś zadania (28)
26. Początek lub zakończenie pracy zawodowej współmałżonka (26)
27. Rozpoczęcie lub zakończenie nauki szkolnej (26)
28. Zmiany standardu, poziomu życia (25)
29. Zmiany osobistych nawyków i przyzwyczajeń (24)
30. Starcia z szefem (23)
31. Zmiany warunków pracy lub najbliższego otoczenia (20)
32. Zmiana mieszkania (20)
33. Zmiana szkoły (20)
34. Zmiany w spędzaniu wolnego czasu (19)
35. Zmiana w praktykach religijnych (19)
36. Zmiany w nawykach życia towarzyskiego (18)
37. Hipoteka lub zaciągnięcie długu poniżej 10 000 dolarów (17)
38. Zmiana nawyków snu (16)
39. Zmiany częstości spotkań rodzinnych (15)
40. Zmiany nawyków żywieniowych (15)
41. Urlop (13)
42. Święta Bożego Narodzenia (12)
43. Małe naruszenie przepisów prawnych (11)

Aby sprawdzić swoją tezę o związku stresu z chorobami, naukowcy badali osoby przywiezione na ostry dyżur oraz osoby im towarzyszące. Okazało się, że osoby chore – w ciągu roku przed pojawieniem się na oddziale – miały za sobą dużo więcej stresujących wydarzeń niż osoby im towarzyszące. Jasne dla nich stało się, że poziom stresu wpływa na zdrowie.

Wyniki listy stresorów

Po podsumowaniu wydarzeń i zebraniu listy punktów można sprawdzić wyniki, nie są one oczywiście 100% przepowiednią, ale warto je przemyśleć.

150–199 jednostek stresu = 37-procentowa szansa choroby w ciągu kolejnych 2 lat

200–299 jednostek stresu = 51-procentowa szansa choroby w ciągu kolejnych 2 lat

300+ jednostek stresu = 79-procentowa szansa choroby w ciągu kolejnych 2 lat

Podsumowując do czynników powodujących stres zaliczamy: czynniki umysłowe, fizjologiczne, anatomiczne lub fizyczne.

A co na to biologia? Co dzieje się w mózgu zestresowanej osoby? W reakcji stresowej udział biorą dwa główne systemy biologiczne, czyli układ współczulny i oś podwzgórze–przysadka–nadnercza. Jednak o tym napiszę innym razem. Jak widać nauka wystąpień publicznych, to bardzo ciekawy proces. Samo szkolenie, czerpie chyba ze wszystkich innych tematów, a zdecydowanie z takich projektów jak Szkolenie Zarządzanie stresem.

 

Szkolenia dostępne są w różnych miastach

W ofercie są:
Szkolenie wystąpienia publiczne Warszawa
Kurs wystąpienia publiczne Kraków
Szkolenie wystąpienia publiczne Wrocław
Trening wystąpienia publiczne Poznań
Szkolenie wystąpienia publiczne Gdańsk

TUTAJ przeczytasz o wszystkich szkoleniach 

 

Do tego wszystkie programy dostępne są też w języku angielskim.
Jeśli interesują Cię szkolenia po angielsku np. Szkolenie wystąpienia publiczne po angielsku, to zapraszam TUTAJ

Każdy program można też przeprowadzić w formie szkolenia indywidualnego np.
szkolenie indywidulane z wystąpień publicznych.

TUTAJ przeczytasz o coachingu

Do tego oczywiście wszystkie szkolenia dostępne są w formie klasycznej lub w formie szkolenia z wystąpień publicznych online.